Grodzisk – 1 XI 1863 – (woj. mazowieckie)

Przeczytanie tego artykułu zajmie < 1 minutę
Autor: Stanisław Zieliński

Wysławszy naprzód na punkt zborny wszystkie oddziały „Dzieci warszawskich" do Młochowa, jeden pluton pod dowództwem porucznika Baczewskiego, a po jednym do Rudy Guzowskiej, Pruszkowa i Radziwiłłowa. Z resztą oddziału ruszył Paweł Gąsowski ("Pawełek") na Grodzisk, gdzie stały dwie rosyjskie kompanie piechoty i secina kozaków.

Cicho i w porządku przejechali powstańcy przez miasto i podsunęli się pod dom zajmowany przez kozaków. Na odgłos strzału, którym porucznik Smoliński położył pikietę, rosyjskie warty przy szosie kolejowej i koło koszar odpowiedziały strzałami i w jednej chwili cały garnizon stanął na nogach. Piechota, zamknąwszy się w koszarach, oczekiwała ataku, a Kozacy poczęli strzelać przez okna, dach i drzwi stajni, lecz nikogo nie zranili.

Powstańcy natomiast zabili kilku kozaków, wracających na odgłos walki z karczm. Gąsowski, obawiając się ataku piechoty, której nie mógłby sprostać wobec niemożliwości rozwinięcia kawalerii we wąskich uliczkach miasteczka, dał hasło do odwrotu. Powstańczy oddział ruszył z zachowaniem porządku do Młochowa, przez Radoń i Książenice.

Podziel się w social media!

Metryka bitwy

Data: 1 XI 1863
Lokalizacja: Grodzisk
Województwo: mazowieckie
Terytorium: Królestwo Polskie
Wynik: Zwycięstwo powstańców

Strony konfliktu

Powstańcy Styczniowi

Dowódcy:

  • Paweł Gąsowski
  • Smoliński

 

Zaangażowane siły: 

  • Oddział jazdy
Imperium Rosyjskie

Dowódcy:

  • Brak danych

 

Zaangażowane siły: 

  • Dwie kompanie piechoty (około 400 żołnierzy)
  • Secina kozaków (około 150 żołnierzy)

 

Łącznie około 550 żołnierzy 

Mapa bitew