Chotycze – 7 IX 1863 – (woj. podlaskie)

Przeczytanie tego artykułu zajmie < 1 minutę
Autor: Stanisław Zieliński

Partia majora Ludwika Lutyńskiego, od kilku tygodni wciąż ścigana po różnych powiatach województwa, schowała się 7 września 1863 r. do powiatu bialskiego niedaleko Chotycz. Lutyński został tam poinformowany, że dwie rosyjskie kompanie piechoty i pół seciny kozaków mają przechodzić przez las. Lutyński postanowił przyjąć walkę i ustawiwszy strzelców nad drogą w zasadzce, część kawalerii i furgony wysłał w drugą stronę.

Ta właśnie część oddziału, zmyliwszy drogę, wpadła na Rosjan a zawróciwszy, śpiesznie wróciła do tyralierów, donosząc, że wojska rosyjskie otaczają oddział. Wiadomość ta spowodowała popłoch między strzelcami, którzy natychmiast miejsca swe opuścili i rzucając broń i mundury, zaczęli uciekać mimo komendy i błagania dowódcy, który pozostawszy z 20 kawalerzystami i kilkudziesięciu strzelcami, wyszedł w pole i przez kilka godzin ucierał się z nieprzyjacielem. Mimo to straty w ludziach były ostatecznie niewielkie: kilku zabitych i kilkunastu rannych. Natomiast broni zebrali Rosjanie 50 sztuk i pozbierali 100 mundurów.

Podziel się w social media!

Metryka bitwy

Data: 7 IX 1863
Lokalizacja: Chotycze
Województwo: podlaskie
Terytorium: Królestwo Polskie
Wynik: Nierozstrzygnięta

Strony konfliktu

Powstańcy Styczniowi

Dowódcy:

  • Ludwik Lutyński

 

Zaangażowane siły:

  • Oddział jazdy (20 powstańców)
  • Oddział strzelców
Imperium Rosyjskie

Dowódcy:

  • Brak danych

 

Zaangażowane siły:

  • Dwie kompanie piechoty (około 400 żołnierzy)
  • Pół seciny kozaków (około 75 żołnierzy)

 

Łącznie około 475 żołnierzy 

Mapa bitew