Żadna inna rewolucja nie dochowała się tak słynnego przedstawienia. Wolność wiodąca lud na barykady to też zapewne najsłynniejszy obraz Eugène’a Delacroixa. Francuski malarz rzadko malował obrazy o tematyce politycznej, ale tym razem zdecydował się na namalowanie upamiętnienia rewolucji lipcowej z 1830 roku. Obaliła ona króla Karola X z dynastii Burbonów. Praca zachwyciła jego następcę Ludwika Filipa, który odznaczył malarza najwyższym odznaczeniem państwowym Francji – Legią Honorową, a nawet zakupił dzieło, choć nigdy nie powiesił go w swoim pałacu.
Delacroix był czołowym przedstawicielem malarstwa romantycznego. Inspirowały go m.in. tematy z dramatów szekspirowskich, Boskiej komedii Dantego czy Fausta Goethego. Przyjaźnił się m.in. z Fryderykiem Chopinem, namalował kilka portretów muzyka i jego partnerki pisarki Georges Sand. „Wprawdzie Delacroix rozumie i wielbi Chopina, lecz Chopin nie rozumie Delacroix – pisała Sand. – Szanuje i poważa w nim człowieka, lecz nie lubi go jako malarza. Delacroix kocha muzykę, ma wyrobiony, wytrawny gust, może bez końca słuchać Chopina. Chopin przyjmuje to uwielbienie, jest nim wzruszony, ale patrząc na obrazy przyjaciela cierpi i nie jest w stanie powiedzieć o nich ani słowa”. Zupełnie inaczej do jego sztuki podchodził inny słynny przyjaciel malarza – poeta Charles Baudelaire. „Twórczość Delacroix wydaje się niekiedy swego rodzaju sztuką przypominania o wielkości i naturze człowieka wszechczasów” – pisał.
Delacroix urodził się w 1798 roku. Już jego debiutancki obraz Barka Dantego wystawiony w Paryżu wzbudził dyskusje. Akademicy krytykowali go za większe zainteresowanie kolorami niż rysunkiem, za to młodzi malarze przyjęli dzieło z entuzjazmem. W latach trzydziestych otrzymał kilka dużych zleceń na obrazy do m.in. Salonu Królewskiego w Pałacu Burbonów, Luwru i Biblioteki Senatu. W sumie pozostawił po sobie ponad 1500 prac., w tym osiemset obrazów i malowideł ściennych.
