„D.O.M. Bolesław Fiałkowski, prawnuk Kościuszki, oficer wojsk polskich 63 r.” - taka tablica widnieje na jego grobie. W rzeczywistości powstaniec pojmany przez Rosjan, na pewno nie był potomkiem słynnego wodza pierwszego z polskich zrywów. Choć powiązanie z rodziną naczelnika zapewne nie jest zupełnie bezpodstawne. „Teraz dowiadujemy się, że krewni Tadeusza Kościuszki, mieszkają także w Galicyi, a mianowicie p. Antoni F iałkowski w Białce szlacheckiej (stacya pocztowa Gaja), który jest synem Stanisława a wnukiem Antoniego Fiałkowskiego i Julianny Kościuszkównej, siostry Naczelnika” – donosił krakowski „Czas” w 1855 r. Fiałkowski ojciec nie poprzestał tylko na wspomnieniach. „P. Fiałkowski zasłyszawszy jak nam pisze, z Gazety powszechnej (augsburskiej) w roku 1848, że po Tadeuszu Kościuszce pozostała w Ameryce spuścizna w ilości 500 morgów gruntu i 58,000 dolarów (...) radby zasięgnąć bliższej wiadomości o stanie rzeczy, na co mu zbywa środków, a zarazem znaleść kogo coby na własny koszt zająć się zechciał windykacyą tego majątku”. Kilka lat później wniósł nawet sprawę, ale austriaccy prawnicy uznali roszczenia za spóźnione. Pokrewieństwo nigdy jednak nie zostało w pełni udowodnione.
Zarówno Antoni jak i Bolesław wzięli udział w powstaniu. Ojciec latem wraz z galicyjskim oddziałem wkracza na Wołyń, ale po klęsce pod Radziwiłłowem wraca za kordon. Zostaje aresztowany przez Austriaków, a w więzieniu przebywa około dwóch lat do czasu amnestii. Karta bitewna syna jest bogatsza. Walczy w oddziałach kilka znaczących dowódców – Czachowskiego, Younga, czy Lelewela. Kilka razy jest ranny. Ranny też dostaje się do niewoli. Więziony jest w Lublinie. Sąd skazał go na osiedlenie na Syberii w rotach aresztanckich. Jako poddany austriacki zostaje ułaskawiony i na początku 1866 r. wraca do kraju. Podobnie jak ojciec trudni się zawodem gorzelnika. Umiera w 1894 r. w wieku 47 lat.
