Londyn 31 stycznia. Pogłoski o usunięciu się lorda Russell z gabinetu zatopione zostały w morzu zapomnienia, aby następnie znów były wydobyte ponad fale, skoro potemu okaże się przyjazny czas i miejsce. Wczoraj wspominał o nich tylko Morning Herald i to dla tego, że musiał, ponieważ przedstawił swym czytelnikom podanie się do dymisji lorda Russell jako fakt spełniony; dla uratowania swego honoru nie mógł nic innego uczynić, jak tylko następnie opisać, że nie on, ale lord Russell popełnił uchybienie, że prawdziwem było jego usunięcie się z gabinetu, ale tylko następnie lepiej rozważywszy, prosił Królowej, aby jego podanie uważała za niebyłe. Jednem słowem, rozdwojenie w gabinecie znów na jakiś czas zostało załatane; - zresztą podobne objaśnienia może udzielać każdy dziennik w sobotę, wystawiwszy w piątek rozdwojenie jako fakt spełniony. Ten wykręt torysów zbyt często był powtarzany, aby już nie utracił wszelkiego wpływu. Bez żadnej wątpliwości w gabinecie zachodzą różnice w zdaniach co do dalszego postępowania w kwestyi duńsko-niemieckiej. Idzie tylko o to, jak daleko zachodzą, a o tem nic pewnego nie wiadomo. Podana ztąd wiadomość pod 26ym, że Cesarz Napoleon, na propozycyę zrobioną wprost przez lorda Gowley o zawarcie z Anglią przymierza zaczepnego na korzyść Danii, odpowiedział stanowczo: Nie, nie zgadza się z tem co tu mówią o tym wypadku w dobrze zawiadomionych sterach. Przedstawiają tu rzeczy zupełnie przeciwnie. Lord Gowley, z polecenia swego rządu, przedstawił Cesarzowi konieczność wspólnych, nalegających przedstawień, jakie należało uczynić niemieckim wielkim mocarstwom; mówił o wspólnych dyplomatycznych krokach czterech mocarstw nie niemieckich podpisanych na traktacie londyńskim, dla wstrzymania Austryi i Pruss od zajęcia Szlezwigu, na co Cesarz odpowiedział, że nie przystoi mu po raz drugi próbować zbiorowych, jednobrzmiących i groźnych not, kiedy już raz podobne działania na nic się nie przydały.
