Warszawa. Gaz. Wrocł. podaje z Warszawy d. 21 i 22 bm. dwie wiadomości, które by wróżyły jakiś dziwny zwrot w polityce moskiewskiej co do Kongresówki. Nasamprzód miał z Petersburga przyjść rozkaz do Berga, aby wyroki śmierci na przestępców politycznych posyłano do Petersburga do potwierdzenia. Kilka już takich wyroków miało tam odejść, między innemi i wyrok Stanisława Zamojskiego. Zapewne za wiele dla Petersburga ułaskawia Berg w Królestwie, i nie podobała się tam wieść, że Berg wyrok śmierci na Zamojskiego zmienił na 20 lat robót w kopalniach. Po wtóre donosi, że adresów wiernopoddańczych, wymuszonych na mieszkańcach Nieszawy i Częstochowy, Berg nic przyjął, bowiem zanadto jest przekonany o nieszczerości uczuć tam wyrażonych, niżby im jaką wartość miał przypisywać. Wspomniana już przez nas reforma stosunków włościan do panów, poruczoną została komisji osobnej pod przewodnictwem radcy stanu Petersena. Miała ona już się przekonać, że projekt takiej reformy z czasów Wielopolskiego zamierzał krzywdę włościan. Rząd moskiewski już się stara o pruskich geometrów do dotyczących tej sprawy pomiarów, celem oddzielenia gruntów. Zwolnienie od nakazu wyjazdu z Warszawy obywatelom większym i oficjalistom prywatnym z Warszawy, jako też udzielanie paszportów za granicę, zachował Berg dla siebie, czem wyrobienie jednego i drugiego prawie zupełnie zrobił niemożebnem. Na wiadomość o skazaniu na śmierć hr. Stanisława Zamojskiego, odpowiedziała świeżo depesza z Petersburga doniesieniem, że proces nie jest jeszcze ukończony. Odpowiedź ta moskiewska nie zaprzecza wcale prawdziwości faktu skazania na śmierć hr. Zamojskiego, o którym jeszcze dawniej donosiliśmy. Uważano fakt ten za prawdziwy tak w senacie francuzkim, jak o też w kołach urzędowych paryzkich, i tylko, jak się dowiaduje Patrie, najwyższe i równoczesne przedstawienia w tym przedmiocie z Brukseli, Paryża i Londynu u gabinetu petersburskiego, wymogły na nim wspomnianą depeszę.
