Im więcej krzyżują się szyki dyplomacji, tem jaśniej przedzierzga się przez mgłę niepewności powszechnej przeświadczenie o konieczności wojny. Nawet w organach stronnictwa konserwatywnego widać już rodzaj zwątpienia i rezygnacji. Podczas kiedy dzienniki liberalne pojmują sprawę polską ze stanowiska czysto prawnego i narodowego, i prą ku wojnie w imię interesów równowagi europejskiej i w imię prawowitości narodów – organa konserwatywne, torysowskie, zaczepiają zwykle o stronę humanitarną i cywilizacyjną kwestji. Tłem do rozpamiętywać jest naturalnie Murawiew. Wprawdzie dowiedzioną jest rzeczą, pisze np. Herald, że bardzo wiele czynów okrutnych, przypisywanych Murawiewowi, należy do rzędu bajek; lecz po wyłączeniu nawet przesady i kłamstw pozostaje jeszcze cały szereg faktów, niepodlegających żadnej wątpliwości i nie dających się niczem usprawiedliwić. Napełnił on więzienia ludźmi, których całą zbrodnią, że są Polakami i właścicielami dóbr. Innych kazał rozstrzelać lub wywieść na Sybir, którym prócz sympatji dla Polski nic nie mógł zarzucić. Obłożył konfiskatami dobra osób zupełnie niewinnych. Włościan podburzył, by nie robili na gruntach dworskich itd. Rząd moskiewski uskarżał się na przesadę i stronniczość dziennikarstwa pod tym względem, ale nie wyparł się ani jednego czynu Murawiewa, chociaż wiedział o wielu okrucieństwach, które oburzają Europę a ludzkość napełnia ją zgrozą. Okropne te czyny pobudzają gniew do zapanowania nad rozumem, i grożą wywołaniem wojny, w której mocarstwa zachodnie nic zyskać nie mogą, a Moskwa wszystko stracić może. Paryzki zaś le Temps umieścił d. 3. b. m. znakomity artykuł, który tem większą dla sprawy polskiej ma wartość, iż wyszedł z pod pióra p. Nefftzera, Niemca. „Przypuściwszy – pisze on – że większość Polaków zadowoli się sześciu punktami, w co Constitutionnel wierzy, a w co wątpić wolno - natenczas zajść mogą dwa przypadki: albo Polacy przyjmą je za podstawę załatwienia z myślą czerpania w koncesjach nowych sił do walki ostatecznej, lub przyjmą je jako załatwienie ostateczne. Przypuszczenie pierwsze jest prawdopodobnem, drugie możebnem”.
