DZIAŁ NIEURZĘDOWY. […] Jakkolwiek Monitor nie przestaje ogłaszać odpowiedzi monarchów na list Cesarza Napoleona zapraszający ich na kongres, nie w celu zapewne wpojenia przekonania o możebności dojścia do skutku takowego, dziennik […] France, wierny roli którą przyjął na siebie, bynajmniej się nie wyrzekł nadziei doczekania się wcześniej lub później urzeczywistnienia tego projektu Cesarza Francuzów. Tymczasem wysławia on Francję z powodu myśli przez nią rzuconej, i mniemaną przychylność, jaką myśl ta miała napotkać. „Jakikolwiek może być los, powiada ten dziennik, przez przyszłość zgotowany dla projektu kongresu, zdaje nam się, że polityka francuzka otrzymała już rezultaty, z powodu których, ma prawo sobie powinszować. Dwie były ważne rzeczy w mowie z 5-go listopada i w liście Cesarza do monarchów europejskich: l) Stwierdzenie nienormalnego i chorobliwego stanu, w jakim się znajduje teraźniejsze społeczeństwo; 2) Wskazanie właściwego środka do pokojowego rozwiązania trudności, które, jeżeli im się dozwoli więcej skomplikować, może, nie dadzą się załatwić jak tylko za pomocą wojny” […]. Myśl kongresu, opierając się na tym pierwszym i wielkim rezultacie, może napotkać na przeszkody, ale pójdzie swoją drogą i nadejdzie chwila, w której Europa do niej się przyłączy bezwarunkowo, ponieważ zawiera ona w sobie bezpieczeństwo rządów, spokój mocarstw, pomyślność i wolność narodów”. Według pogłosek dosyć prawdopodobnych, o których wspomina Independance belge, rząd francuzki dokładnie obeznany ze stanem rzeczy, ma wkrótce przesłać do swoich reprezentantów za granicą okólnik, wyrażający, że jeżeli kongres nie może mieć miejsca, niemniej jednak gabinet Tuileryjski dziękuje rządom zagranicznym za ich przyjazne uczucia względem swego projektu, ale zarazem ich prosi o zachowanie tego usposobienia do niezbyt odległej przyszłości, w której gabinety lepiej zawiadomione albo porzuciwszy już swoje uprzedzenia, inny sobie utworzą pogląd co do projektu kongresu.
