Władyki – 28 V 1863 – (woj. wileńskie)

Przeczytanie tego artykułu zajmie 2 min.
Autor: Stanisław Zieliński

Od starcia pod Dźwinosami przez kilkanaście dni krążył Wincenty Koziełł po powiecie wilejskim, głosząc wszędzie manifest Rządu Narodowego i zbierając ochotników. Doprowadziwszy oddział do 200 ludzi, napierany coraz natarczywiej przez ścigające go wojska nieprzyjacielskie generała-porucznika Golgojewa, mianowicie pięć i pół kompani pod dowództwem pułkownika Galla, postanowił pod Władykami przeprawić się przez wezbraną Ilię, mimo oporu Melchiora Czyżyka, który trudną przeprawę, wobec bliskości Rosjan, uważał za zgubną.

Na rozkaz Koziełły poczęto zbijać tratwy i przeprawiać się przez rzekę. Gdy już ostatni pluton z Żołnierkiewiczem i Czyżykiem był na środku rzeki, z prawej i lewej strony zarośli posypały się strzały rosyjskie, kierowane do Czyżyka i jego towarzyszy. Tratwy cofnęły się z powrotem do brzegu rzeki. Większa część oddziału, która już z Koziełłą się przeprawiła, zaledwie zdołała się uszykować do boju, już ujrzała o 10 kroków przed sobą w zaroślach gromadę Rosjan, którzy podsunęli się pod oddział. Położenie było bez wyjścia. Jedyny odwrót stanowić mogły rozlane wody rzeki. Trudna sytuacja uzbroiła żołnierzy w rozpaczliwe męstwo. Powstańcy z taką siłą rzucili się na Rosjan, że ci odparci z lewego skrzydła, dopiero we wsi się zatrzymali. Gdy stamtąd gęstym i ciągłym ogniem obrzucali zarośla, w ich środku i prawym boku obustronna rzeź była w całej pełni.

Walka trwała krótko. Po dwugodzinnym nierównym boju z 200 ludzi tylko 54 uszło cało, 53 znikło bez wieści, 25 dostało się w ręce nieprzyjaciela, oprócz dwóch powstańców wszyscy byli ranni, a 58 poległo na placu boju. Wśród tych znajdowali się: skłuty 16 pchnięciami bagnetu Zdzisław Ratyński, który podczas bitwy z drugim towarzyszem, jak on z kosą w ręku, utrzymywał długo Rosjan w odwodzie, Domanowski, Dauksza - były oficer wojsk rosyjskich, dwóch Odyriców, Konopacki, Kopeć, Alfred Ratyński, Strzeżysław Rodziewicz z synowcem i siostrzeńcem, Witold (Władysław) Szatkowski ranny dostał się do niewoli, jak i August Koziełł, Henryk Tyszkiewicz, Aleksander Walicki, dowódca Wincenty Koziełł i inni.

Podziel się w social media!

Metryka bitwy

Data: 28 V 1863
Lokalizacja: Władyki
Województwo: wileńskie
Terytorium: Ziemie zabrane
Wynik: Zwycięstwo Imperium Rosyjskiego

Strony konfliktu

Powstańcy Styczniowi

Dowódcy: 

  • Wincenty Koziełł

 

Zaangażowane siły:  

  • Oddział powstańczy (200 powstańców)
Imperium Rosyjskie

Dowódcy: 

  • Gall

 

Zaangażowane siły:  

  • Pięć i pół kompani piechoty (około 1100 żołnierzy)

Mapa bitew

Zobacz także

2 II 1863
Michałowice

W Województwie Krakowskim, Komitet Centralny na wodza wyznaczył leczącego się za granicą Józefa Czapskiego, którego miejsce zajął tymczasowo Apolinary Kurowski,…

15 II 1863
Dębsk

W drugiej połowie lutego 1863 r., Tomasz Kolbe przeszedł w Mławskie i stanął obozem w Dębsku. Kosynierów rozstawiwszy w zabudowaniach,…

10 V 1863
Łuka

Śladem powstańców, którzy pod dowództwem byłego porucznika saperów Adama Łukasza Zielińskiego (Łukiana Woli) (i Chojeckiego?) gromadzili się koło Taraszczy między…