Generał Józef Hauke Bosak i Zygmunt Chmieleński po walce pod Ociesękami, odłączywszy od swoich oddziałów 350 jazdy, a zostawiwszy piechotę w górzystej i lesistej okolicy, ruszyli w Województwo Krakowskie i posunęli się 4 grudnia 1863 r. rano pod Szczekociny, gdzie stał załogą rosyjski generał Własow z czterema kompaniami piechoty, oddziałem dragonów i kozaków.
Polacy zamierzali wywabić jazdę rosyjską z miasta, lecz Rosjanie wraz z jazdą wysłali przeciw nim i piechotę. Pod Sprową powstańcy uderzyli na konnicę rosyjską, która gnana od Szczekocin przez Markowskiego, skryła się do lasu. Przeleciawszy jak wicher przez środek szeregów rosyjskich, strzelając na prawo i na lewo kule, dotarła jazda polska, mając tylko dwa konie ubite i jednego oficera rannego, do Raszkowa, gdzie Chmieleński zatrzymawszy się, rozwinął łańcuch tyralierów.
Rosjanie zatrzymali się pod ogniem karabinów powstańczych, który trwał z godzinę, aż Rosjanom nie przybyła w pomoc na podwodach piechota z Żarnowa. Mając teraz prawie sześć kompanii piechoty z 200 jazdy przeciw sobie, do tego będących w dogodnej pozycji na wzgórzu, nakazał Chmieleński swoim 350 jazdy odwrót i stępo ustępując na znacznej przestrzeni polem wszedł do lasu, a Rosjanie pozostali we wsi. Przybywszy do Słupi, pozostali tu Bosak i Chmieleński z połową oddziału, podczas gdy druga połowa, nie zatrzymując się, ruszyła dalej ku Rakoszynowi.
Kozacy postępując od Raszkowa za oddziałem, już za Słupią uderzyli na część powstańców, którzy ruszyli naprzód sądząc, że to cały oddział. W zapędzie jednak wpadli na drugą część, która się zatrzymała we wsi, a odparci, uchodzili spiesznie ku piechocie, na którą znowu wpadła ścigająca ich jazda powstańcza. Nie mogąc mierzyć się z piechotą rosyjską, powstańcy cofnęli się tracąc podczas tej rejterady rotmistrza Edelsteina, po którym dowództwo objął Rzewuski. Rosjanie pozostali na noc w Słupi, podczas gdy oddział powstańczy ruszył ku Rakoszynowi, mając w tym dniu tylko kilkunastu rannych, głównie pod Słupią.