Siemiatycze – 7 II 1863 – (woj. grodzieńskie)

Przeczytanie tego artykułu zajmie 2 min.
Autor: Stanisław Zieliński

Gdy Władysław Cichorski („Zameczek”) wysyłał tabor ku Drohiczynowi, inne oddziały polskie podsuwały się pod Siemiatycze. O godzinie 8.00 z rana wszedł do miasta Roman Rogiński, który już dnia poprzedniego o godz. 22.00 wieczorem było 10 wiorst od Siemiatycz. Niebawem zjawił się Matliński z zawiadomieniem, że Władysław Jabłonowski, uchodząc z Węgrowa z 800 ludźmi, stoi o sześć wiorst od miasta. Nadszedł także Walenty Lewandowski z doktorem Czarkowskim w sile 400 ochotników.

Na naradzie wojennej zdał Cichorski dowództwo Lewandowskiemu jako wyznaczonemu na głównodowodzącego na Podlasiu. W przewidywaniu ataku ze strony Rosjan, których siły tymczasem wzmogły się nowymi posiłkami, gotowano się do obrony, rozstawiając siły w następujący sposób: Cichorski stanął od strony Bielska, umocowawszy strzelców na cmentarzach, poza których murem stanęli kosynierzy oddziału. Środek miasta, rynek, zajął Lewandowski. Lewe skrzydło, to jest pałac Fenshava miał zająć Rogiński. Jabłonowski zaś w trakcie walki miał wpaść na tyły nieprzyjaciela. Rogiński, który stanął był obozem tuż pod miastem, wróciwszy do swego oddziału, oddawszy dowództwo nad strzelcami Golianowi, a część strzelców Szaniawskiemu, z resztą wszedł do miasta i zajął wskazane miejsce to jest pałac.

Około południa rosyjski dowódca Zachar Maniukin zaatakował pozycję Rogińskiego. Rosjanie pod osłoną granatów miotanych na pałac, rozwiniętym szeregiem posuwali się do ataku, oblężeni zaś zmuszeni byli czekać, aż się zbliżą na odległość strzałów dubeltówek. Wówczas przywitawszy ich celnym ogniem, po którym zaraz wysunęli się do ataku kosynierzy i zachwiawszy szeregi rosyjskie, zmusili do cofnięcia się, ale i sami musieli wrócić za pałac, by nie być wystawionymi na strzały, na które nie było czym odpowiadać z dwururek. W tym czasie od strony Bielska, Cichorski wyparty z cmentarza, cofnął się i wielu powstańców potracił w błotach. Szaniawski, zajmujący ze strzelcami pozycję między Rogińskim a Lewandowskim, dwukrotnie odparł ataki strzelców, zmuszając ich do cofnięcia się przed jego strzałami. Jednak Lewandowski, okrążany i atakowany przez nowe siły Rosjan, nie mogąc wytrzymać parcia, zmuszony był wycofać się ze swojej pozycji na rynku.

Wobec wyparcia innych oddziałów ze wszystkich pozycji, Rogiński opuścił pałac i cofając się przez rynek wśród ciągłego ucierania się, wydostał się rozbity na kilka oddziałów poza miasto. Po rozbiciu powstańców w Siemiatyczach Rosjanie zrabowali i spalili pałac, a także część miasta zgorzało w płomieniach. Straty Polaków tego dnia wynosiły w samych poległych przeszło 100, między nimi Teleśnicki z Warszawy. Wielu dostało się do niewoli, i zostało osadzonych w Grodnie jak Roman Bielawski, Karol Topolski, Cezary Wojciechowski, Edward Iwanowski, Napoleon Stapowicz, Wojciech Werpachowski, Hipolit Rokiciński i inni.

____________________________________

Wiorsta - dawna rosyjska jednostka drogowych miar długości (zwykle drogi). Około 1,0668 km.

Podziel się w social media!

Metryka bitwy

Data: 7 II 1863
Lokalizacja: Siemiatycze
Województwo: grodzieńskie
Terytorium: Ziemie zabrane
Wynik: Zwycięstwo Imperium Rosyjskiego

Strony konfliktu

Powstańcy Styczniowi

Dowódcy: 

  • Władysław Cichorski
  • Walenty Lewandowski
  • Władysław Jabłonowski
  • Golian

 

Zaangażowane siły:  

  • Oddziały strzelców
  • Oddziały kosynierów
  • Oddziały jazdy

 

Łącznie około 4300 powstańców 

Imperium Rosyjskie

Dowódcy: 

  • Zachar Maniukin
  • Felminow

 

Zaangażowane siły:  

  • Oddziały rosyjskie

 

Łącznie około 2500 żołnierzy 

Mapa bitew

Zobacz także

16 III 1863
Buda

Naczelnik Wojenny Powiatu Trockiego, Klet Korewa, który objeżdżając ciągle powiat, przybył znowu do oddziału, aby łagodzić niesnaski między niezdolnym dowódcą…

23 I 1863
Łosice

Okręgowy miasta Łosic, Władysław Czarkowski ("Pióro"), zorganizowawszy oddział ochotników, pochwycił pięciu ułanów przybyłych do Łosic jako kwatermistrzów, a wziąwszy cekhaus…

18 VII 1863
Lwowszczyzna

Ścigani ze wszystkich stron Łukaszewicz ("Hołoska") i Miładowski, zostali w końcu dopadnięci przez rosyjskiego porucznika staroingermanlandzkiego pułku Azulewicza, mającego 29…