Przybysławice – 19 XII 1863 – (woj. lubelskie)

Przeczytanie tego artykułu zajmie < 1 minutę
Autor: Stanisław Zieliński

W połowie grudnia 1863 r. połączone oddziały majorów Józefa Lenieckiego, Michała Mareckiego i Gozdawy przedsięwzięły ekspedycję na południe Województwa Lubelskiego w Kazimierzowskie, celem zaopatrzenia się w zapasy wojskowe, jak również zabrania ochotników, od dawna zgromadzonych w tych stronach. Do tej wyprawy użyto tylko trzy czwarte oddziałów, aby nie tracić czasu. Dnia 18 grudnia oddziały przeszły szosę warszawsko-lubelską pod Bogucinem i na noc stanęły w Krężnicy. Rosjanie zawiadomieni o tym ruchu, dwiema kolumnami wyruszyli przeciw powstańcom, mianowicie z Kraśnika szedł major Zawadzki a z Lubartowa podpułkownik Raguza, którzy połączyli się celem wspólnej operacji.

Zaatakowani już w Krężnicy, rzucili się powstańcy z powrotem na północ, aby połączyć się ze swymi rezerwami. Popołudniem 19 grudnia wyruszyły oddziały powstańcze przez Wywolnicę, Piotrowice i Przybysławice celem przebycia szosy, lecz Rosjanie ścigali je na podwodach i za lasem piotrowickim zaatakowali powstańców huzarzy. Będącym w pośrodku trzech kolumn nieprzyjacielskich kilkakroć silniejszych, powstańcom nie pozostało nic innego, jak przyjąć walkę i przebić się. Na cztery wiorsty przed Przybysławicami, Leniecki wysłał na pierwszą linię dwie kompanie, w drugiej linii i na skrzydłach stanęła konnica, w rezerwie pozostały cztery kompanie.

Na wzgórzach przed Przybysławicami trzymał się ze dwie godziny, utrzymując po górach nieprzerwany ogień tyralierski i nie poruszając kawalerii, aż do zbliżenia się kolumn nieprzyjacielskich. Dłużej przed wsią Leniecki trzymać się nie mógł, zwłaszcza, że od lewego boku ukazali się dragoni, którzy poczęli zachodzić tyły. Piechotę z trudem udało się nakłonić do cofania się i rozpoczęto odwrót przez Przybysławice. Pod Wolą zatrzymali się powstańcy na drugiej pozycji i wytrwali aż do nadejścia rosyjskiej artylerii, przed którą cofnięto się w las ku Amelinowi ze stratą sześciu zabitych, kilku rannych i 14 wziętych do niewoli, wśród których znajdował się Oser - były oficer austriacki.

____________________________________

Wiorsta - dawna rosyjska jednostka drogowych miar długości (zwykle drogi). Około 1,0668 km.

Podziel się w social media!

Metryka bitwy

Data: 19 XII 1863
Lokalizacja: Przybysławice
Województwo: lubelskie
Terytorium: Królestwo Polskie
Wynik: Nierozstrzygnięta

Strony konfliktu

Powstańcy Styczniowi

Dowódcy:

  • Józef Leniecki

 

Zaangażowane siły:

  • Sześć kompanii piechoty
  • Oddział jazdy
Imperium Rosyjskie

Dowódcy:

  • Zawadzki
  • Raguza

 

Zaangażowane siły:

  • Oddział huzarów
  • Oddział dragonów
  • Oddział artylerii
  • Oddział piechoty

Mapa bitew

Zobacz także

11 VII 1863
Żdżary

Pułkownik Julian Bajer, niestosując się do polecenia Ludwika Żychlińskiego, aby szedł za „Dziećmi Warszawskimi” w tylnej straży, pozostał w Domaniowicach…

10 V 1864
Landwerowo

Dosyć liczny oddziałek powstańczy pod dowództwem Matuszkiewicza starł się z Rosjanami pod Landwerowem. Jeszcze w lipcu 1864 r. w okolicy…

9 VII 1863
Świerże

Wycofawszy się spod Urszulina, ruszył Józef Rucki w lasy nadbużańskie celem dalszego organizowania oddziału. Tutaj pod Świerżami starł się z…