Na niedokładną wiadomość o nadciąganiu Rosjan, dowódca III. Oddziału Krakowskiego, major Karol Kalita de Brenzenheim odstąpił o wiorstę (?) od obozu pod Szańcem, w celu zaatakowania nieprzyjaciela. Jednak sam został napadnięty na tyłach kolumny. Pięciu jeźdzców, pozostałych w tylnej straży, dało ognia, na który Rosjanie odpowiedzieli rzęsistą tyralierką. Nie mogąc w gąszczu rozwinąć oddziału, de Brenzenheim dał rozkaz rzucenia się na bagnety.
Żołnierz pierwszy raz w boju będący, powitany rzęsistym ogniem na wąziutkiej drożynie i w najniekorzystniejszym miejscu, ruszył jednak śmiało naprzód, wiedziony osobiście przez de Brenzenheima i jego oficerów aż do miejsca, gdzie rzadszy las pozwolił się rozwinąć w szyku bojowym a skąd Rosjanie tylko o 50 kroków byli oddaleni. Powstańcy wyparli Rosjan ze zajmowanej pozycji.
Trzy razy Rosjanie usiłowali stawić opór, ale odparci, pędzeni byli aż do Mierzwina, zostawiając po drodze kilka trupów i furgon z żywnością, który powstańcy zabrali. Na wzgórzu pod Mierzwinem zebrał de Brenzenheim swój oddział i wrócił do obozu. Rosjan w tej potyczce było dwie kompanii piechoty i 100 kozaków, oddział zaś de Brenzenheim składał się ze 120 piechoty i 14 jazdy.
Odznaczyli się i polegli w tym starciu Chorwat - kapitan Grzegorz Saint-Zegga, porucznik Ludwik Kociupiński z Krakowa, podporucznik Antoni Zabierzowski i sześciu szeregowych. Ponadto odznaczyli się: kapitan Stanisław Jagielski, podporucznik Józef Wysocki i sierżant Stankiewicz. Rosjanie, prócz kilku porzuconych w ucieczce, większą część poległych i rannych zabrali ze sobą na podwody.
____________________________________
Wiorsta - dawna rosyjska jednostka drogowych miar długości (zwykle drogi). Około 1,0668 km.