W nocy z dnia 14/15 czerwca 1863 r. stanął Onufry Duchyński we Wielkim Uhle na dawnym stanowisku oddziału wolkowyskiego. Stąd dnia następnego wysłał Juliana Ejtminowicza z 96 ochotnikami na zachód województwa, a dowództwo nad pozostałymi Sokólszczanami objął Huwald.16 czerwca o świcie opuścił obóz Aleksander Lenkiewicz z 56 ludźmi, aby działać nad Rosią, Szczarą i Zelwianką.
Na strzały widet i tuż za nimi ogień Rosjan, gnających od Ustronia garstkę Kazimierza Kobylińskiego, Wróblewski rozsypał strzelców w tyraliery, po bokach jazdę pieszo, a za nimi ustawił kosynierów. Rosjanie przez łąkę uderzyli na środek linii bojowej. Przyjęci ogniem wnet starali się obejść lewe skrzydło. Jednakże i tutaj przyjęci ogniem wrócili na powrót ku środkowi i stąd ostatecznie uciekli, porzucając swoich zabitych i rannych oraz 29 sztucerów.
Dwie kolumny Rosjan walczyły pod Łyskowem: podpułkownika Blumentala i dwie kompanie z 40 kozakami majora Skorobatowa. Po stronie nieprzyjacielskiej było, według źródeł rosyjskich, 11 zabitych, w tym podchorąży Daniszew i 17 rannych. Z Polaków zginął śmiały i wytrwały Piotr Radowicki, ugodzony kulą w samo czoło, w chwili, gdy wychylił się z lasu, aby zabrać sztucer po Rosjaninie, którego zastrzelił. Raniono zaś trzech powstańców: Sokołowskiego, Pawłowskiego i adiutanta Nowosielskiego.