Kiernozia – 1 XI 1863 – (woj. mazowieckie)

Przeczytanie tego artykułu zajmie < 1 minutę
Autor: Stanisław Zieliński

Idąc z Grabowa, Emeryk Syrewicz zatrzymał się na noc z 1/2 listopada 1863 r. w Kiernozi z jazdą gostyńską, dowodzoną przez Pawła Szenka i jazdą sochaczewską pod dowództwem rotmistrza Kazimierza Grossmana. Przeciw Emerykowi Syrewiczowi wyszła kolumna Rosjan licząca cztery kompanie piechoty pułku tomskiego i 50 kozaków, wysłana przez generała ks. Emila Sayn-Wittgensteina z Kutna.

Pierwszy jednak podsunął się wśród ciemnej nocy pod miasto oddział trzech kompani rosyjskiego dowódcy Kostromskiego z 60 kozakami, idący trop w trop za powstańcami. Syrewicz, zaalarmowany wystrzałem pikiety, uszykowawszy natychmiast oddział do boju, wysłał wachmistrza Kryzę z ośmioma jeźdźcami gostyńskimi na podjazd.

Kryza trzykrotnie tylko nakazawszy salwę w ciemny punkt kolumny nieprzyjacielskiej — która przez półgodziny odpowiadała ogniem rotowym — wrócił do oddziału. Wówczas Syrewicz, nie znając liczby przeciwnika ruszył z całym oddziałem ku Studzienicy. Rosjanie zaś, strzelając wciąż ogniem rotowym, rzucili się na Kiernozię i zdobyli szturmem opuszczone przez powstańców miasto.

Podziel się w social media!

Metryka bitwy

Data: 1 XI 1863
Lokalizacja: Kiernozia
Województwo: mazowieckie
Terytorium: Królestwo Polskie
Wynik: Nierozstrzygnięta

Strony konfliktu

Powstańcy Styczniowi

Dowódcy:

  • Emeryk Syrewicz

 

Zaangażowane siły: 

  • Oddział jazdy
Imperium Rosyjskie

Dowódcy:

  • Emil Sayn-Wittgenstein
  • Kostromski

 

Zaangażowane siły: 

  • Siedem kompanii piechoty (około 1400 żołnierzy)
  • Dwa oddziały kozaków (110 żołnierzy)

 

Łącznie około 1510 żołnierzy 

Mapa bitew