W powiecie wilejskim powstanie wybuchło 2 maja 1863 r. Dnia 7 maja połączyły się nad Dźwinosą oddziały: miński Melchiora Czyżyka, mającego 78 Borysowczyków i wilejski Suchockiego, liczący 40 ludzi. Komendę nad całym oddziałem objął Wincenty Koziełł - Naczelnik Wojenny Powiatu Wilejskiego, dzieląc oddział na trzy plutony pod dowództwem Czyżyka, Żołnierkiewicza i Leopolda Osiecimskiego.
Niebawem nadciągnęły dwie kompanie Rosjan. Powstańcy ustawiwszy się przy Tarakanówce o 500 kroków od rzeki Dźwinosy, stali na tej pozycji przeszło godzinę pod nieustającym, ale mało szkodliwym ogniem. Od kuli rosyjskiej poległ jedynie lekarz Ignacy Kozłowski, a lekko ranny był Połoński. Powstańcy nie strzelali widząc, że ich strzelby mają zasięg mniejszy niż 500 kroków. Jedyny Leopold Osiecimski, posiadając sztucer, wystrzelił raz z niego, zabijając jednego Rosjanina i raniąc drugiego śmiertelnie. Po tej strzelaninie Rosjanie spalili dwór Dźwinosy.