Zażarty bój, rozbity oddział. Porażka pod Jurkowicami

Podziel się w social media!

Przeczytanie tego artykułu zajmie < 1 minutę
21 X 1863

Zaciekła obrona trwała, dopóki powstańcom nie zabrakło nabojów. A i wtedy spróbowali się przebić, walcząc na bagnety. Nowy oddział pod dowództwem doświadczonego już w powstańczych bojach płk. Dionizego Czachowskiego wkroczył do Królestwa dzień wcześniej, „zwyciężając opór stawiany przez straż graniczną austriacką” – pisał Stanisław Zieliński w Bitwach i potyczkach 1863–1864. O przebiciu się oddziału liczącego pięciuset żołnierzy piechoty i 150 jazdy Austriacy zawiadomili Rosjan, a ci zastawili pułapkę na insurgentów we wsi Rybnicy. Powstańcy zdołali jednak rozbić carski oddział. Do bitwy pod Jurkowicami doszło już kolejnego dnia. Nie ma pewności, kto dowodził w bitwie. Józef Janowski, członek powstańczego rządu, oraz Nikołaj Berg, rosyjski dziennikarz i kronikarz zrywu, wymieniają nazwisko Czachowskiego. Zieliński temu przeczy. Według niego już w czasie bitwy w Rybnicy „kawalerya bowiem rotmistrza Prędowskiego, zostająca pod dowództwem Czachowskiego, zaraz na początku walki odłączyła się celem zajęcia nieprzyjacielowi tyłów i doszła do Klimontowa, a w boju udziału nie brała”. Kapitan Rosner, wybrany dowódcą piechoty, chciał się połączyć z Czachowskim, ale został zaatakowany po drodze. Bitwa była zażarta. Powstańcy obsadzili karczmę oraz brzeg lasu. „Podczas zawziętej walki o karczmę, a potem w pobliskim domu murowanym, padł ciężko ranny kapitan moskiewski Pleskaczewski oraz kilkudziesięciu szeregowców, lecz po dwugodzinnej obronie zabrakło ładunków broniącym się we wsi powstańcom, których wielu poległo [...]. Reszta z bagnetami w ręku poczęła się cofać, by się połączyć z walczącemi pod lasem kompaniami. Bój pod lasem podczas walki we wsi był również zawzięty”. Od zupełnej klęski uratowała powstańców – według informacji Zielińskiego – fałszywa informacja o zbliżaniu się posiłków. Rosjanie wycofali się. Straty powstańców miały wynosić dziewięćdziesięciu zabitych, pięćdziesięciu rannych i tyle samo wziętych do niewoli. Oddział Czachowskiego w praktyce został rozbity, jemu samemu udało się jednak ujść rosyjskiej pogoni. Zginął 6 listopada, po napadzie Rosjan na dwór jego córki.

 

 

 

Zobacz także

03 VIII 1864

Bez wątpienia nominacja Jan Kurzyny na wszechmocnego pełnomocnika Rządu Narodowego poza granicami Królestwa Polskiego, była niezwykle kontrowersyjna. Bronisław Brzeziński, ostatni…

02 VIII 1864

Władze carskie wyrok śmierci uzasadniały, „sianiem postrachu w powiatach radzyńskim i łukowskim”. Leon Kot i jego złożony z 18 powstańców…

01 VIII 1864

To był przysłowiowy łabędzi śpiew powstania na Litwie. „Stan obecny Litwy jest okropny. Moskwa nie wybiera dróg, ażeby dojść do…