Był wczesny ranek, gdy żandarmi załomotali do drzwi dworu Felicjana Czarlińskiego w Chwarznie. „Rewizją kierował sekretarz z landratury (pruskiego starostwa) kościerskiej, do którego powiatu Chwarzno należy, wykonało ją dwudziestu pięciu huzarów pod komendą oficera. Niewątpliwą jest rzeczą, że rewizja ta z rana o szóstej przedsięwzięta, działa się w skutek denuncjacji” – informowała chełmińska gazeta „Nadwiślanin”. Dzień wcześniej sądowa komisja toruńska zajechała do domu Emilia Czarlińskiego „celem zaprowadzenia sekwestracji (…) Spisano wszystko, nawet liczbę drzew w ogrodzie będących, podzieliwszy je na dwie kategorie, młodych i starych zanotowano” – informowało pismo. To była tylko część pruskich represji na rodzinie Czarlińskich – możnej szlachty z ziemi chełmińskiej, za jej wsparcie dla działań powstańczych. Rodzina angażowała się w działalność konspiracyjną już przed styczniem 1863 r. Po wybuchu zrywu zaangażowała się w pomoc powstaniu. Nie tylko pomoc. Piotr Czarliński – porucznik obrony morskiej – wraz z bratem Stanisławem na przełomie maja i czerwca 1863 r. wkroczył do Królestwa na czele oddziału i walczył przez pół roku. Inny z przedstawicieli rodu Leon Schedlin-Czarliński „Budrys” działał w strukturach cywilnych. „Naczelnik woj. chełmińskiego «Budrys», jedyny może w zaborze człowiek, który wszystko dla powstania gotów był poświęcić, a przy tym posiadający dar organizacyjny niezrównany, połączony wedle potrzeby to z energią zuchwałą, to z przebiegłą ostrożnością przygotował broń i przybory wojenne na wielką skalę” – pisał o nim Julian Łukaszewski, pełnomocnik rządu na Zabór Pruski. W pracach brali udział także czterej bracia i ciotka Leona. Leon był mocno zaangażowany w organizację wiosennej wyprawy oddziałów do Królestwa. „Do wyruszenia naszych oddziałów wszystko gotowe. Ludzi mamy około 900, byleby tylko wszyscy wystraszeni ze swych kwater i zmuszeni szukać schronienia w dalszych powiatach, na swe stanowiska wracać mogli” – pisał w raporcie na początku marca. Akcja poniosła praktycznie fiasko. Do Królestwa przedostały się tylko niewielkie oddziałki. (patrz artykuł z 21.03 „Chińskie niedołęstwo” i „nędzna komedia”. Nieudolne próby przejścia z Prus do Królestwa). Po nasileniu przez Prusy represji do aresztu trafiło wielu przedstawicieli rodziny w tym m.in. Piotr, Emil czy Leon. Ostatecznie większość z Czarlińskich po kilku miesięcznej odsiadce i procesach zostało uniewinnionych. Jedynie Piotr jako były wojskowy skazany został na rok twierdzy.
