Dwa i pół roku więzienia. Na tyle skazał krakowski sąd Wacława Zrusta. Później karę złagodzono do jednego roku. Słowackiego studenta uznano winnym próby stworzenia legionu, który miał wesprzeć powstanie. W chwili wybuchu zrywu w Królestwie Zrust, syn aptekarza, miał 21 lat. Studiował w Pradze na uczelni technicznej. Do walki dołączył zapewne wiosną 1863 r. wziął udział w ośmiu bitwach. Latem wrócił do Czech z zamiarem zaciągnięcia zaciągnięcia ochotników i stworzenia z nich legionu. Jego ośrodkiem miała być Wólka Justowska k. Krakowa (obecnie leżąca w granicach miasta). Otrzymał nawet listy uwierzytelniające od jednego z polskich dowódców. Według źródeł czeskich i słowackich pochodziły one od pułkownika Władysława Cichorskiego pseudonim „Zameczek”. Zrust stworzył już nawet przysięgę i regulamin przyszłego oddziału, a także posiadał sztandar. Na początku lipca rozpoczął w Pradze agitację. Nie trwała ona długo. W połowie miesiąca podczas wycieczki poznał niejakiego Karla Sabinę. Ten szybko zdobył jego zaufanie. Zrust pochwalił mu się listami polecającymi i poinformował o planach. Okazało się, że Sabina to konfident. Poinformował policję, że „Zrust u niego przebywa i że ma wykonany sztandar dla legionu ochotniczego, na którym córka Sabiny, Eufrosina (…) wyhaftowała niebieską wstążkę z napisem: ‘L.P. 1863’. W ręce policji trafił także tekst statutu powstającego legionu” – czytamy na czeskim portalu kppardubicka.cz. Policja nie spieszyła się z zatrzymaniem. 26 lipca Zrust wyjechał do Krakowa. Przez jednego z zrekrutowanych ochotników wysłał list do Sabiny, informujący o wyjeździe do Polski. Konfident tego samego dnia przekazał list policji. 1 sierpnia Zrust został aresztowany. Zatrzymany został także zarządca majątku Wólka Justowska. Praska policja przekazała wszystkie zgromadzone dokumenty i dowody, wyjąwszy sztandar. Obawiała się, że przekazanie go może doprowadzić do ujawnienia źródła informacji. Zrust wyszedł po roku. Zmarł około rok 1870.
