Atak wojsk pruskich rozpoczął się o 2 w nocy. Dwie godziny później Prusacy rozpoczęli bombardowanie duńskich umocnionych pozycji. O 10 rano rozpoczęli szturm. „Wzięcie okopów pod względem militarnym okazał przewagę sił pruskich nad duńskiemi; wyborne roboty inżynierów i pionierów, oraz przewaga artyleryi, której działa rozorały okopy, utorowały drogę. Chwila do przypuszczenia szturmu bardzo szczęśliwie była obrana, i przyszła dla Prus w samą porę przed rozpoczęciem konferencyi, które z dnia 12 kwietnia przełożone na 20, odroczono ponownie do 25 kwietnia, zatem do poniedziałku” – donosiła „Gazeta Poznańska”. Wojna Prus i Austrii z Danią wybuchła na początku roku. Wówczas to sprzymierzone armie weszły do należących do Danii, a zamieszkałych głównie przez Niemców księstw Szlezwiku i Holsztynu. „W ten konflikt włączył się Bismarck, poszukujący w zewnętrznych sukcesach wyjścia z zatargu z własnym parlamentem. W obronie praw ludności niemieckiej wystąpiły łącznie Prusy z Austrią” – pisał prof. Stefan Kieniewicz w monografii powstania. Dodać należy, że konflikt ten w dużej mierze odwrócił uwagę Europy od wydarzeń w Królestwie. Najważniejszym starciem była bitwa pod Dybbol, z którego Duńczycy uczynili główny punkt obrony. Zakończyła się ona całkowitym zwycięstwem Prus. Według oficjalnych informacji armii duńskiej – łączne straty jej armii wyniosły 4 800 ludzi w tym ok. 700 zabitych i ponad 500 rannych, straty pruskie były znacznie mniejsze wyniosły ok. 1200 żołnierzy w tym niemal 300 zabitych. Po bitwie obie strony zawarły rozejm. W Londynie zaczęły się natomiast negocjacje w sprawie nowej granicy między Danią a Związkiem Niemieckim. Traktat pokojowy został podpisany 30 października. Przekształcił on księstwa Szlezwiku i Holsztynu w „austriacko-pruskie kondominium, pod wspólną suwerennością obu państw”. Nie na długo – kilka lat później o księstwa wybuchł konflikt austriacko-pruski. Bitwę po raz pierwszy w historii obserwowali przedstawiciele Międzynarodowego Czerwonego Krzyża po jednym po obu stronach frontu.
