W Stratfordzie znajduje się jeszcze dawna szkoła, Grammar school, do której w młodości uczęszczał Szekspir. Jest to długi nizki budynek, do którego z ulicy wchodzi się przez dziedziniec. Sama izba szkolna znacznym w ciągu długich lat uległa zmianom, lecz zawsze zachowała pewną staroświecką powierzchowność. Znajduje się w niej pulpit Szekspira, przy którym niegdyś siadywał poeta, a który od owego czasu wielbiciele jego pokrajali we wszystkich miejscach nożykami, wyrzynając na nim swe nazwiska dla ich uwieńczenia. Spółcześni Szekspira opisują go jako mężczyznę przystojnego, ujmujących rysów twarzy i dużej głowy. Oprócz autentycznego popiersia istnieje sześć portretów poety, częścią olejnych, a częścią miniatur, lub sztychów z tytułowych kart dzieł jego. Wszystkie one mają pretensyę być podobnemi. Za najprawdziwszy jednak poczytuje się tak zwany portret Chandosa, znajdujący się obecnie w narodowej galeryi portretów w Londynie, tudzież popiersie nad pomnikiem w stratlordskim kościele; o tym wiemy z pewnością iż było ustawione w siedm lat po śmierci Szekspira. Przedstawia ono mężczyznę z łysem czołem, więcej wysokiem niż rozszerzonem, długiemi włosami, wijącemi się z tyłu głowy, niewielkiemi wąsami i ostro zakończoną brodą. Popiersie to pierwotnie było pomalowane kolorowo: oczy na barwę jasno brunatną, włosy nieco ciemniej, ręce i twarz farbą cielistą. Ubiór był szkarłatny z czarnem. Kamienne pióro w ręku wyrwał przed stu laty jakiś student oxfordzki i upuścił na marmurową posadzkę, na której rozbiło się w drobne kawałki. Następnie w kamienną rękę wetknięto pióro gęsie.
