Co słychać w Galicyi. Jesień piękna, pogodna aże miło, ludek kończy sobie bez ciężkości zasiewy, i kopanie ziemniaków. A ziemniaki też, dziękując Panu Jezusowi, dopisały wszędy tego roku; już widać, że kara, co od 46 roku ciężyła na ludziach, odpuszczona i wina darowana w niebie i na ziemi. Oczywiście z tych ziemniaków daru Bożego pokazuje się, że wina darowana, a zaraz powiemy wam dla czego? Oto: bo ludek począł się mało wiele oświecać, począł zbliżać się ku światłu i ku prawdzie, dla tego daruje mu Pan Jezus, co porobił złego z ciemnoty, byle się dokumentnie poprawił, i ku światłu, i prawdzie chętnem, i gorliwem sercem się garnął. Od połowy października nastały już dłuższe wieczory, już jaki taki w chałupie, zapali łuczywo, lub lampkę naftową, i siędzie do jakiej roboty. Niechże więc przy takich wieczorach, będzie coś i ku oświacie waszej. Kto umie czytać, niech się postara o książki lub Gazety ze dwora, albo z Plebanii, albo i z miasta, lepiej na to jak na co innego jaki grajcar odłożyć, i niech czyta gdy drudzy przędą, albo płótno robią, albo pierze skubią, a przez to, będzie i chwała Boga, i umysł wasz będzie się oświecał; i dowiecie się, co się dzieje we świecie. Na przykład za Wisłą z naszemi braćmi, jak im też idzie? i rożnych rzeczy pożytecznych z książek, i z Gazet się dowiecie; a przez to wam się oczy otworzą, i rozeznacie prawdę od kłamstwa, i nie dacie się lada oszustowi, lub szpiegowi moskiewskiemu w pole wywieść, i oszukać, a przez to i do obrazy Boga nie przyjdziecie tak łatwo; boć kto umie na piśmie i czyta pilnie, musi wiedzieć dokumentnie), że najpierwsze przykazanie Boskie jest: „Kochaj Boga nade wszystko, a bliźniego twego, brata twego jako siebie samego”.
