St.-Petersburga gmina miejska miała szczęście złożyć do uwagi JEGO CESARSKIEJ MOŚCI następny wyraz wiernopoddańczych uczuć: „Najłaskawszy Monarcho! Obchodząc wielki dzień Zmartwychwstania Chrystusowego, cała Rossja, a z nią razem i wierna Twoja stolica, z radością przypomina, że podczas tego uroczystego święta Opatrzność dała życie Monarsze, który sławnie kieruje losami ojczyzny i wskazuje nam drogę ogólnego szczęścia. My, mieszkańcy S.-Petersburga, wznosząc modły do Najwyższego o przedłużenie na mnogie lata Twojego dobroczynnego panowania, czujemy dziś więcej niż kiedykolwiek potrzebę wylania przed Tobą naszych uczuć. Wrogowie, zazdroszczący powodzeniom Rossji i biorący rozbudzenie nowych sił społecznych za fermentację żywiołów niszczących, w zamysłach swoich targają się na całość i nierozdzielność rossyjskiego państwa; marzą o możności oderwania prowincij, odwiecznej kolebki prawosławia i dzierżawy rossyjskiej, prowincij, które potokami krwi rossyjskiej w skład ojczyzny naszej wrócone zostały. My, mieszkańcy S.-P etersburga, jesteśmy przekonani, że targnięcie się na całość cesarstwa jest pokuszeniem się na życie Rossji, a w niej silniejsze niż kiedykolwiek uczucie narodowej części i miłości ku swojemu Monarsze. My nie odpłacamy wrogom nienawiścią i żądzą zemsty; lecz jeżeli Opatrzność zesłać zechce doświadczenie na Rossję, to się nie wstrzymamy przed żadną ofiarą: podniesiemy chorągiew za Cesarza i ojczyznę, i pójdziemy tam, gdzie Twoja, Monarcho, potężna wola w skaże.
BERLIN, piątek, 17 kwietnia. Gazeta szląska oznajmuje następne wiadomości z Ostrowia (w obwodzie poznańskim) z dnia 16 kwietnia po południu: „Wojsko pruskie zabrało w obwodzie pieszewskim dowóz broni przeznaczony do Polski. Banda powstańców chciała ten dowóz odbić, przekroczyła więc granicę; rozpoczął się bój, wzięto 30 jeńców i odesłano do Pluszowa; bramy miasta zostały zamknięte.
