Kraków, 3 kwietnia. Czytamy w „Gazecie Krakowskiej”: „Dziś przeprowadzono Langiewicza z zamku do »lunety Warszawskiej« pod strażą kommissarza i dwóch agentów policyjnych; pociąg pocztowy zatrzymał się w tem miejscu dla odwiezienia b. dyktatora do Brunn. Stamtąd pojedzie on do Tysznowic, gdzie, po daniu uczciwego słowa, że zaniecha wszelkich stosunków z rewolucją, będzie zupełnie swobodnym. Po wyjeździe Langiewicza oznajmiono pannie Pustowojtow, że po uczynieniu podobnejże obietnicy, wolno jej wybrać miejsce pobytu, odpowiedziała nazajutrz, że chce mieszkać w Pradze, dokąd też została przewiezioną. (Journ. de St. Petersb. dnia 29 marca).
– „Gazeta Ryska” zawiera pod dniem 26 marca co następuje: „Według dzisiaj otrzymanego przez nas doniesienia, jesteśmy upoważnieni oświadczyć: że udzielona przez „Dziennik Dorpacki” w N. 68 wiadomość jest fałszywą, jakoby trzy parostatki, jeden angielski, a dwa genueńskie pod flagą amerykańską, ukazały się pod Libawą i wysadziły na brzeg drużyny powstańców polskich, które pozabierawszy konie od mieszkańców, udały się na granicę litewską”. – „Gazeta dunajska” dnia 5-go kwietnia, poświęca osobny artykuł uwagom nad postępowaniem Austrji w sprawie polskiej. Podług tego artykułu, Austrja wzięła za prawidło nie pomnażać trudności położenia, ale starać się rozwiązać je w taki sposób, aby pokój został utrzymany. – Dziennik „Independance Belge” podaje następne wiadomości, wyjęte z listu pisanego z Paryża do redakcji dnia 6-go kwietnia: „W świecie dyplomatycznym, poczynają się wynurzać niektóre dane co do rokowań między Francją, Austrją i Anglją względem pojednawczego działania u dworu petersburgskiego w rzeczy tyczącej się powstańczego ruchu w Polsce. Nie mogło przyjść miedzy trzema wielkiemi mocarstwami do tak zupełnego porozumienia, aby nota zbiorowa mogła być doręczoną dworowi rossyjskiemu. Niemniej atoli, zdaje się, iż wspólnie uznano, że stanowisko, w jakiem umieszczono wielkie księstwo warszawskie, jest tego rodzaju, że kolejno sprowadzać musi wstrząśnienia w Europie”.
