Wczoraj w pewnym domu przy obiedzie wszczęła się rozmowa o złotówkach ofiarowanych na rzecz ubogich pod opieką Towarzystwa Dobroczynności zostających, przez Panów palących cygara i papierosy. Damy jak zawsze chętne gdzie idzie o dobry uczynek, myśl tę gorąco popierały, znajdując bardzo sprawiedliwem, aby ci co dla przyjemności pieniądze z dymem puszczają, chcieli zbytek ten maluczką ofiarą opłacić. Jeden wszakże z obecnych amatorów cygar utrzymywał, że ofiara taka służąca za pozór do dobrego uczynku, przeciwną byłaby jego zasadom, gdyż dobry uczynek nie potrzebuje pozorów, a palący cygara zbyt wiele mają wydatków, aby jeszcze złotówki opłacać, które raczej powinni dawać ci co nie paląc tytuniu, oszczędność na tem mają. Pomimo silnej argumentacji, zasady te zwolenników nie znalazły, i jedna z Dam za upartego rozprawiacza złożyła złotówkę za to, że nosi szpilkę z chrabąszczem, za którą 112 fr. zapłacił. Prócz tego 4ry Damy chcąc Panów do dobrych uczynków zachęcić, z swej strony zobowiązały się na rzecz Towarzystwa Dobroczynności, którego fundusze obecnie tak są wyczerpane, opłacać rocznie po złotówce za to, że noszą krynoliny, przeciwko którym Panowie tak lubią powstawać i mniemają, że myśl ta przez inne Damy przyjętą zostanie i wyjdzie na pożytek ubogim. W końcu przeciwnik datku cygarowego K. B. nie chcąc być posądzonym o skąpstwo, złożył dla wdowy Sitkowej rubla, na intencję poprawy nie młodego młodzieńca, co nigdy nie może wysiedzieć spokojnie do końca obiadu i zrywa się od stołu, daje buzi siostrom, zapala cygaro, kiedy wszyscy inni kończą jeść dopiero; za przyspieszenie zaś niniejszego ogłoszenia, tenże K. B. złożył złoty jeden dla ubogich Towarzystwa Dobroczynności, i tyleż na ten cel ofiarował ów nie młody młodzieniec. Wreszcie złożono od Mur. i W. R. po Zł: 1 za palenie cygar. Razem więc w domu Państwa B. zebrano dla ubogich Towarzystwa Dobroczynności zł: 9, a dla Sitkowej rs. 1, który z poprzednio dla niej ofiarowanym rs. 1, wręczono jej za pośrednictwem W. R.
