Londyn 5 marca. Spectator z ostatnich dokumentów dyplomatycznych, zakommunikowanych Parlamentowi, widzi, że Anglia nie udzieliła Danii żadnej wyraźnej obietnicy, materyalnej pomocy, ani też w sposób jawny zrobiła nadzieję na tę pomoc. Bez wątpienia, lord Russell stracił odwagę, skoro lord Cowley zawiadomił go 28go stycznia, że Cesarz Francuzów nie chce wziąść udziału. A teraz Anglia sądzi, że smarowidłem i plastrami za parę tysięcy funtów sterlingów ukoi swe sumienie i rany Danii. Spectator podziela pod wieloma względami zdanie Morning Posta a jak ocenia Prussy, okazuje się tu już z tytułu jednego artykułu: „The systematic Chicanery of Prussia (systematyczne szykanowanie ze strony Pruss). Morning Herald ogłasza odezwę niejakiego p. de Rohan, tytułującego się komodorem floty drugiej wyprawy do Sycylii, odezwę do utworzenia oddziału pomocniczego dla Danii. Ochotnicy muszą własnym kosztem uzbroić się i opłacić podróż do Danii, oprócz tego zrzec się żołdu i zgodzić się na surowe kary za zbiegostwo i rabunek. Tylko żywność w czasie kampanii obiecuje komodor Rohan. Ciekawem jest, czy też wielu zapisze się rycerzy. Na posiedzeniu angielskiej Izby Gmin, w d. 3 marca, broniąc budżetu armii, podsekretarz stanu w wydziale wojny, margrabia Harlington, uświadczył się w następujący sposób o ciężkiej 600-funtowej armacie Armstronga. Jeżeli to działo będzie mogło być odlewane i odpowie wszelkim oczekiwaniom, jakie wzbudzają dotychczasowe próby, w takim razie nie ma statku, któryby mu się potrafił oprzeć. Próbowane w Shoeburyness działo prawie zniszczyło pancerze Warriora: nie ulega wątpliwości, że nie ma statku na wodzie, któryby potrafił oprzeć się pociskom stalowym z dział 13 calowca, nawet w odległości l,000 yardów. Sądzi on, że w przyszłości, w walce ze statkami pancernemi, gatunek pocisku równie ważny, jeżeli nie ważniejszy będzie wywierał wpływ, niż samo działo.
