Jako trzecią przyczynę powodzenia Timesa podaliśmy rozumne śledzenie opinii publicznej. Jak według Gullivera, Anglia dzieli się na dwa stronnictwa, które stosownie do tego, czy natłukują jaja na miękko gotowane z grubego albo z cienkiego końca, nazywane są grubo- albo cienko-końcemi, tak też publiczność czytająca Timesa dzieli się na dwa obozy, z których jeden utrzymuje, że Times kieruje opinią publiczną, a drugi że dziennik ten idzie za tą opinią. Bezużytecznie byłoby spierać się o to; obie strony mają słuszność, ale ostatnia jej więcej. Są kwestye, w których Anglik nie ma wcale pretensyi mieć jakiekolwiek wyobrażenie, i w kwestyach tych zawsze gotowym jest dać się kierować na prawą lub lewą stronę. Można nawet śmiało twierdzić, że kwestyj tych, które po największej części tyczą się polityki zagranicznej, bardzo wielka jest liczba. To jednak nie zbija bynajmniej zasady, że Times więcej idzie za opinią publiczną, aniżeli kieruje nią. Jeśli kto zechce mówić o tworzeniu opinii publicznej, gotowiśmy to wyrażenie przyjąć za dobre. Wobec zmian, które zbyt są ciemne i obojętne, żeby na pierwszy zaraz rzut oka opinia publiczna o nich mogła się ostatecznie utworzyć, wobec takich wypadków można tworzyć opinię, ponieważ jej jeszcze nie ma; ale tam gdzie opinia już istnieje, Times szanuje ją i jak ślimak wysunąwszy ostrożnie swoje macadełka dla rekonesansu, cofa się do swojej skorupy, aby później, jeżeli znalazł się w niezgodności z opinią, prędzej lub później zwraca się w zupełnie przeciwną stronę. Powtarzamy więc, że Times idzie za opinią publiczną i cały rozum jego zasadza się na prędkiem rozpoznaniu, w którą właściwie stronę zwraca się liczebna lub poważna większość. Patrzy nieustannie na wskazówkę wagi i bez wahania zwraca się ku tej szali, na której większy jest ciężar. Nie łatwa to rzecz od razu osądzić, na którą stronę więcej przechyla się wahający się jeszcze drążek wagi, i trafność takiego rzutu oka jest główną zasługą Timesa.
