Wiedeń 24 listopada. Zdaje się, że Cesarz Napoleon uprzedził wymagania mocarstw co do objaśnień o proponowanym kongresie. Do francuzkiego posła miała tu dziś przyjść depesza, która rozesłaną została do wszystkich reprezentantów Francyi za granicą, mająca obejmować te objaśnienia, a którą ks. Grammont ma wręczyć tutejszemu gabinetowi. Program kongresu ma się ograniczać do czterech kwestyj znanych, jako to: włoska, polska, niemieckoduńska, rumuńska. Książe Grammont miał także otrzymać polecenie radzić rządowi, by się trzymał protokółu londyńskiego. Gabinet tutejszy już tę drogę wybrał; wskazuje to artykuł wiedeńskiej Abend-Post. Powikłanie jednak coraz się zwiększa a nawet w tutejszych sferach rządowych panuje zupełna różnica zdań w tej kwestvi, której groźną drażliwość bardzo pojmują, lękając się przytem niesłychanie ludowego ruchu w Niemczech, jaki ona wywołała. Zapewniają z najwiarogodniejszych źródeł, że p. Schmerling, który się nie zgadza na politykę hr. Rechberg, podał się do dymissyi, że kilku jego kolegów oświadczyło, że w razie przyjęcia jego dymissyi, co w dzisiejszych czasach zdaje się niepodobnem, także ustąpią. Postanowienie to p. Schmerlinga wywołane jest innemi, może ważniejszemi a wewnętrznemi sprawami. Pomiędzy innemi, sprzeciwia się on jak najmocniej podróży Cesarza do Węgier, która jednak za radą Kanclerza węgierskiego p. Forgach ma nastąpić. Wczoraj i dziś odbywały się tu konfereneye ministrów w Burgu, pod prezydencyą Cesarza. W kwestyi holsztyńskiej projektowano obsadzenie Księstw na mocy egzekucyi związkowej, by bronić praw tych Księstw, kwestya zaś sukcessyi ma pozostać otwartą. Z drugiej strony zapewniają, że Austrya chce zrobić uznanie Króla Chrystyana zależnem od przywrócenia praw Księstw.
