– Dla kuracyi chorych obłąkanych istnieją w Warszawie trzy zakłady, to jest: Szpital S-go Jana Bożego, utrzymujący mężczyzn, oddział przy Szpitalu Dzieciątka Jezus, urządzony dla kobiet, niemniej oddział przy Szpitalu Starozakonnych dla chorych tego wyznania. Warunkiem dobrego pomieszczenia obłąkanych, jest położenie zakładu w miejscu suchem, osłonionem od ruchu publiczności a otoczonem plantacyami drzew, pośród których niezbyt odległa przechadzka we wszystkich kierunkach mogłaby być urządzoną, gdy tymczasem zakłady wzmiankowanie, jak i pomieszczone w murach miasta, na posesyach zacieśnionych, w budynkach niestosownych, przytem nie posiadajace ogrodów, nie odpowiadają potrzebnie i rodzajowi chorób tam leczonych. Celem ulepszenia w kraju zakładu dla obłąkanych za dosyć uczynienia warunkowi: aby znajdował się za obrębem miasta, Komissya Rządowa praw Wewnętrznych przedstawiała pierwiastkowo projekt przeznaczenia na urządzenie Szpitala dla obłąkanych z całego kraju, zabudowań po b. Instytucie Agronomicznym w Marymoncie, delegacya na mocy decyzyi Rady Administracyjnej z dnia (16) Stycznia r.b., do obejrzenia lokalności w Marymoncie, przygotowania projektu przekształcenia tych zabudowań, zaprojektowania obszerności wydzielić się mających gruntów i obliczenia kosztów, wyjaśniła: że osada Marymont z położenia swego nie odpowiada warunkom dogodnego pomieszczenia Szpitala obłąkanych; że przekształcenie budynków jej do zamierzonego celu nader byłoby kosztowne, że wreszcie budynki te przedstawiają kapitał podług taksy do ubezpieczenia w roku 1861, uformowanej, wynoszący rs. 50,740, który w tym kształcie jak jest może być inaczej przez Rząd upożytecznionym, przeznaczając zaś osadę Marymont na użytek zakładu obłąkanych, ofiara Rządu przewyższałaby o wiele pożytek możliwy dla takiego instytutu.
