WŁOCHY. Turyn 16 lipca. Sprawa kolei żelaznych południowych, sprawiła tu wielkie wrażenie. Rzadko kiedy umysły były tak podniecone, jak z jej powodu. Wczoraj złożyli mandat pp. Bastoggi, jego szwagier p. Beltrani i Susani. Susani stanowczo jest potępiany przez opinię publiczną, a nawet zgodził się sam na to, nie usiłując się bronić. Inaczej się rzecz ma co do p. Bastoggiego, z którym, według zdania wielu, zbyt ostro postąpiono, ponieważ obrony jego prawie nikt nie słuchał. Z rozpraw okazuje się następujący stan rzeczy. Istotnym sprawcą w całej tej historyi był p. Susani. Jemu przyszła myśl współzawodniczenia z domem Rotszylda i utworzenia towarzystwa włoskiego. Skłonił on p. Bastoggiego do swej myśli, zastrzegając sobie część zysków założycieli. Część ta wyniosła 1,100,000 fr., które sprzedał p. Weis-Nossa za 675,000 fr. Kiedy interes został załatwiony, p. Susani potrafił wyjednać sobie wybór na członka i sekretarza komisji. Wiadomo, że natenczas koncesja drogi p. Bastoggiemu była niesłychanie przychylnie przyjęta; było to powszechnem uniesieniem; później dopiero przekonano się, jak gruby popełniono błąd. Ale w tamtej epoce myślano tylko o miłości własnej narodowej i zadowolnieniu z posiadania włoskiego wielkiego towarzystwa. Wyraźnie p. Bastoggi nie mógł nie wywiązać się z pieniężnych zobowiązań względem p. Susaniego, dlatego, że ten przekroczył granicę, jaką powinien szanować każdy deputowany. Komisja śledcza, składająca się z ludzi prawych, pod prezydencyą p. Lanza, którego surowość zasad może być uważana za przesadzoną, jeżeli może istnieć przesada w dobrem, dała się unieść reakcji przeciwko wypadkom z 1862 r. Zapewniają, że popełniła kilka ważnych błędów co do samych faktów. Zdaje się, że później da się wyjaśnić zupełna prawda ponieważ sprawa ta nie tak prędko przestanie zajmować opinię publiczną.
