Warszawa, 10 Marca. - Z bożej łaski My Aleksander II, cesarz i samowładca wszech Rosyi, król Polski, wielki książę Finlandzki, etc. Objawiamy wszystkim Naszym wiernym poddanym w Królestwie Polskiem: Z dniem wstąpienia Naszego na tron przodków Naszych, powzięliśmy zamiar udoskonalenia stopniowo i gruntownie instytucyi rządowych Królestwa Polskiego, w duchu odpowiadającym potrzebie dzisiejszych czasów i obecnemu rozwojowi dzisiejszej cywilizacyi. Wybuchłe powstanie i zaburzenia, wstrzymały na samym wstępie, wprowadzenie nowych nadanych Królestwu instytucyi. Pomimo to i teraz jeszcze zachowujemy w sercu Naszem stałe postanowienie, uorganizować instytucye rządowe w Królestwie, na trwałych i sprawiedliwych zasadach. Ukazem w dniu dzisiejszym przez Nas podpisanym, ustala się ostatecznie byt licznej klasy włościan, którzy jednocześnie stają się właścicielami gruntów, dotąd w posiadaniu ich zostających: dziedzicom zaś, za przejście gruntów tych na własność włościan i zniesienie w skutku tego powinności włościańskich postanowiono wyznaczyć ze skarbu Królestwa odpowiednie wynagrodzenie. W następstwie tego nie zachodzi już żadna przeważna przyczyna zachowania nadal dziedzicom patrymonjalnej juryzdykcyi i połączonej z urzędem wójta gminy władzy; tem bardziej, że i poprzednio urządzenie podobne nie zapewniało publicznego porządku i wymiaru ścisłej sprawiedliwości. Z drugiej strony trzechletnie doświadczenie w cesarstwie, przekonało o użyteczności przypuszczenia włościan do udziału w sprawach wiejskiej administracyi. Nie wątpimy, że i włościanie polscy, objawiwszy w teraźniejszych smutnych okolicznościach właściwy sobie zdrowy rozsądek i poszanowanie swe dla prawej władzy, usprawiedliwią i nadal nasze w nich zaufanie.
