Ulepszenia na kolejach. Przed dość dawnym czasem, rząd fraucuzki mianował komisję złożoną z urzędników i reprezentantów różnych towarzystw drogi żelazne; i polecił jej roztrząsnąć wspólnie wszelkie kwestje jakie można podnieść co do budowy i eksploatowania drogi żelaznej. Komisja pracowała gorliwie nad swojem zadaniem i po licznych konferencjach przesłuchaniu wielu urzędników zarządów, reprezentantów interesów handlowych i t. p., złożyła obszerne sprawozdanie ministrowi robót publicznych, który ze swej strony wnioski tego sprawozdania wraz z obszernem objaśnieniem przesłał wszystkim administracjom kolei, częścią sankcjonując wnioski komisji, częścią poddając je pod uznanie zarządów. Mimo rozmaitości stosunków na francuzkich kolejach i na naszych, znajdujemy w wyżej wzmiankowanych dokumentach wiele interesujących projektów ulepszeń, i dających się wszędzie zastosować. Pruski minister handu dokument ów przesłał zarządom pruskich kolei do wiadomości, kładąc nacisk na niektóre ważniejsze punkta. Wyszczególniamy tu te, które mogą bezpośrednio interesować publiczność podróżującą. Według nowych instrukcji, niektóre towarzystwa w wagonach trzeciej klasy urządziły osobne oddziały dla kobiet jeżdżących osobno, a francuzki minister objawia życzenie, ażeby ten środek nakazany przyzwoitością i ludzkością, stał się powszechnym. Co do kwestji prędkości jazdy, którą i ciało prawodawcze i publiczność tak żywo się zajmowały, komisja oświadczyła się zatem, ażeby na głównych linjach prędkość pociągów pośpiesznych, dochodziła o ile możności 55 do 60 kilometrów (7 1/3 -8 mil na godzinę), chyba iżby z powodu wznoszenia się lub zniżania gruntu, bezpieczeństwo było narażone. Zwyczajne pociągi, szczególniej te które całą przestrzeń kolei przebiegają i ze wszystkich trzech klas wagonów się składają, powinny robić najmniej 40 kilometrów (5 mili) na godzinę: na pobocznych kolejach jazdę należy tak urządzić, iżby odpowiednio komunikowały się z główną.
