Warszawa. W pismach, nawet na żołdzie moskiewskim zostających, jak Ostsee Zeitung jawią się uparcie pogłoski o powrocie Wielopolskiego na jego dawną posadę w Kongresówce, i że powrót ten nastąpi z skończeniem się pory kąpielowej. Inne wiadomości, i to z źródeł, które często wiele rzeczy prawdziwych doniosły naprzód, nim kancelarje moskiewskie publicznie je ogłosiły, donoszą, że car zamyśla w obecnej wycieczce swojej do Niemiec nakłonić monarchów Prus i Austrji, aby mu ustąpili niektórych części ziem polskich, by z tych i z Kongresówki utworzyć wicekrólestwo Polskie; wicekrólem byłby w. ks. Konstanty, ale pod warunkiem, żeby godność ta była dziedziczną w jego linii. Donoszący tę nowinę korespondent Narodnich Listów z Petersburga d. 18 b. m. podaje ją jednak jako daleką od prawdopodobieństwa. (Być może iż myśl taka krąży w kołach ks. Suworowa; godnem wszakże uwagi na każdy sposób jest to, że Konstanty bawi teraz wraz z carem w Niemczech, a mianowicie z Najj. Panem, cesarzem Austrji w bardzo przyjacielskim zostawał stosunkach.) Korespondent dodaje: „Nie dotykałbym tej wieści, gdyby nie pochodziła od osób ważnych. Co do mnie jednak wątpię bardzo, aby w czasie obecnym odważyła się Moskwa na krok podobny. Reformy, jakie rząd moskiewski obecnie zaprowadza w Polsce, dążą do tego aby tam obok polskiego rozparł się a nawet wyrugował go żywioł moskiewski. Powołanie Konstantego do Królestwa jako rządcy, pod jakimkolwiek tytułem, pociągnęłoby za sobą nieodzownie i Wielopolskich na ich dawne stanowisko. (…) Jest i bardzo prawdopodobnem. że car Aleksander zamyśla raz na zawsze skończyć już z tą wieczną kwestją polską i w tym celu rozmówić się jedynie z mocarstwami rozbiorowemi, t. j. Prusami i Austrją. Ale treść tych rozmów i umów jest dotąd zupełną tajemnicą.
