(Rury pneumatyczne.) W Paryżu pracują nad projektem urządzenia rur pneumatycznych według metody p. Rammel, już wprowadzonej w wykonanie w Londynie, któreby łączyły biuro pocztowe i zakłady główne (Halles centrales) z ważniejszemi dworcami kolei żelaznych. Taki system bardzo byłby korzystny dla bruków paryskich znacznie psujących się przez przewożenie ciężarów, które byłyby przesyłane pod ziemią; bruk a jeszcze bardziej żwirowane drogi uwolnione, by zostały od najniebezpieczniejszego ich nieprzyjaciela. Jedyny zarzut, jaki można było postawić systemowi z takiem powodzeniem już działającemu w Anglii, gdzie złudzenia w sprawach przemysłowych bardzo rzadko się zdarzają, byłaby trudność przeprowadzenia pod ulicami Paryża wspomnionych rur, tak aby nic zagrodziły im drogi kanały ściekowe lub rury do zaopatrywania wodą albo gazem. Według „Monitora” obecnie dokonywane prace nad projektem, wskazują, iż podobna trudność nie będzie napotkana. (Kasy oszczędności w Danii), są zakładami zupełnie prywatnemi, zupełnie niezależnemi od rządu. W końcu 1861 roku złożone sumy wynosiły 143,500.000 fr., które należały do 41.900 uczestników; średnio zatem każdy uczestnik posiadał 3425 fr. Stosunkowo do ogółu ludności, która według ostatniego spisu dochodzi w Danii, Szlezwigu i Holsztynie do 2,660.000, średnio na każdego mieszkańca przypadałoby 58 fr. Złożone fundusze w ciągu dziesięciu lat od 1851 do 1861 roku w zrosły o 200%. Składki, wnoszone bez ograniczenia wysokości przynoszą 3% do 4% i umieszczane są na hipotekach; tylko dziesiąta część używaną bywa na kupno obligacyi skarbowych i innych papierów publicznych, posiadających dobrą rękojmię. Trzecia część składek należy do klasy służących, 18% do dzieci, 18% do włościan, 6% do rzemieślników, a 3% do wyrobników. Kasy oszczędności postępują jak banki, pożyczają na hypotekę, na poręczenia ruchomościami lub na poręczenia piśmienne, znaczne sumy. Drobni rolnicy w latach nieurodzaju znajdują u nich pomoc, a w latach pomyślnych składają do nich swe oszczędności.
