ANGLIA , 29. lutego.
(Posiedzenie parlamentu.) Zamach na życie Cesarza Napoleona odbił się w rozprawach parlamentu angielskiego. W izbie wyższej lord Westmeath zapytywał się czyli rząd przekonany z przebiegu sprawy w sadzie przysięgłych w Paryżu, o współwinie Mazziniego, nie użyje względem niego właściwych środków. Na to lord Russell odpowiedział, iż rząd wcale nie jest przekonanym o współwinie Mazziniego, dlatego nie widzi potrzeby użycia przeciwko niemu jakichkolwiek środków. W izbie niższej p. Cox zapytał się p. Stansfielda o pewny fakt, w procesie o zamach na życie Cesarza wymieniony, z którego to faktu wykazałoby się, iż p. Stansfield stał się współwinnym zamachu, lub przynajmniej wiedział o nim. Stansfield odpiera z energią czyniony mu zarzut i broni przy tej sposobności charakteru Mazziniego zapewniając, iż tenże zupełnie jest niewinny. Po krótkiem przemówieniu się pp. Henessey, Forstera i lorda Hamiltona skończyła się ta rozprawa a raczej pogadanka bez żadnego rezultatu. Zabrał potem głos p. d’Israeli zapytując się ministrów o stan stosunków rządu z kontynentem europejskim. Od czasu ostatniej jego interpelacyi niepewność i niebezpieczeństwo wzrosło. Po krótkim przebiegu dawniejszych negocyacyi, p. d'Israeli zwracając się do kwestyi duńskiej twierdzi, iż konferencya. przez gabinet londyński proponowana, bez zawieszenia broni żadnego nie ma znaczenia. Zapytuje się następnie, czyli Francya przystała na propozycyę, i czy rząd angielski gotów jest poprzeć słowa czynem? W końcu mówca twierdzi, iż położenie kraju nie jest zadowalniające i pyta się co rząd dalej uczynić zamierza.
