Gdyby kto stosunków obecnych i położenia rzeczy nie znający rzucił okiem na ceduły kursowe wszystkich prawie giełd europejskich, mógłby on sądzić, iż Europa stoi w przededniu ważnych wypadków, że grożą jej zatargi i komplikacye nie łatwo usunąć się dające. Wartość papierów publicznych wszelkiego rodzaju dąży ciągle do obniżenia się, srebro i złoto silnie są poszukiwane, brak pieniędzy nader dotkliwy wszędzie zacząć się daje, stopa procentu znacznie się podniosła nawet w krajach, które niedostatku kapitałów nigdy nie doznawały. Bank angielski podniósł disconto swoje do dziewięciu od sta, co jest niesłychanem i dotąd prawie nigdy nie widzianem zjawiskiem w kraju, w którym wartość pieniędzy trzech od sta rocznego procentu nie przenosiła. Papiery angielskie, dług konsolidowany trzech procentowy, stoją niżej, jak w czasie wojny krymskiej, w 1854 i 1855 roku. Za przykładem banku angielskiego poszedł i bank francuzki, lękając się nagłego wywozu drogich metalów z kraju, w razie gdyby wysokie disconto operacyj takowych nie tamowało. Nie mówimy już wcale o rozpaczliwem położeniu finansowem tak zwanego królestwa włoskiego, którego papiery publiczne za żadną cenę kupców znaleźć nie mogą. Nie dziw, że stan tak anormalny głównych targów pieniężnych w Europie oddziaływać i wpływać zarazem musi i na giełdę wiedeńską, że papiery publiczne austryackie skłaniają się do spadku, a podnosi się jednocześnie azio na srebrze i złocie, pomimo tego, iż z każdym dniem zbliża się chwila, w której bank narodowy austryacki wypłaty swoje, to jest wymianę banknotów na srebrną monetę według statutów rozpocząć będzie musiał, pomimo tego, iż położenie finansowe monarchii mniej jest kłopotliwe, niż w przeszłym roku o tym samym czasie. Jest więc w całej Europie pewna kryzis handlowa i finansowa, której przyczyn jednak w politycznej sytuacyi upatrywać nie można.
