Przepisy ratowania osób pozornie umarłych a szczególnie utonionych. Główne zasady ratowania pozornie umarłych utonionych, na których się wspierają niniejsze przepisy, podane zostały przez Dra Marshall Halla, wypróbowane zaś przez królewskie angielskie Towarzystwo łódek ocalenia. Posyłaj natychmiast po pomoc lekarską, kołdrę i suche ubranie, a sam bezzwłocznie przystępuj do ratowania utonionego na miejscu na otwartem powietrzu (czy to na lądzie czy na łódce). Główne cele, jakich nie należy spuszczać z uwagi ratując utonionego, są: najpierwszy i bezpośredni wzbudzenie oddychania i zapobieżenie dalszej utracie cieplika ciała; następny zaś po zjawieniu się oddychania jest wzbudzenie ciepła i obrotu krwi. Usiłowania mające na celu wzbudzenie oddychania i zapobieżenie wszelkiej dalszej utracie cieplika ciała, powinny by być natychmiast i energicznie rozpoczęte; należy trwać w nich przez kilka godzin, lub dotąd, póki lekarz nie zadecyduje, że życie zupełnie zgasło. Usiłowania wzbudzenia ciepła i obrotu krwi należy odłożyć dotąd, póki się nie wzbudzi naturalnego oddychania. Wzbudzenie oddychania. Oczyszczenie gardła. 1 Połóż pozornie umarłego na podłodze lub na ziemi, z twarzą obróconą na dół, i podłóż mu pod czoło jedną jego własną rękę; przez nadanie takiego położenia, wszystka woda wycieknie z ust, język wysunie się na przód a przez to i oswobodzi się wejście do kanału oddechowego; dopomagaj temu przez wycieranie i oczyszczenie ust za pomocą palca. 2 Jeżeli się rozpoczyna dobre oddychanie, przejdź do niżej opisanego starania o w zbudzenie ciepła i naturalnego oddychania. Jeżeli zupełnie nie ma oddychania, lub ono jest bardzo słabe, lub też zaczyna znikać, wtedy: Wzbudzaj oddychanie. 3 obróć dobrze i prędko pozornie umarłego na bok i podrażnij nozdrza tabaką, palonem pórem albo solą gryzącą (amoniakiem); lub też łaskocz gardło piórkiem etc. jeżeli to masz pod ręką.
