Na przymierzu austryacko -pruskiem polega obecna sytuacya polityczna. Prawdziwość przeto lub pozorność, trwałość lub znikomość tego przymierza będzie stanowić o położeniu politycznem. Lubo urzędowe dzienniki obustronne odpychają nawzajem wszelkie domysły lub podejrzenia mogące przymierzowi temu zaszkodzić, lecz ani zarzuty, ani usprawiedliwianie się nic tu nie znaczy, gdzie mówi sama natura rzeczy i fakta. Między współzawodnikami - a takimi Austrya i Prusy są i zawsze będą - może nastąpić niekiedy jakowy układ (…) do pewnej zastosować się mogący okoliczności, lecz najpóźniej z ustaniem tego przypadku, ze zmianą okoliczności ustaje przymierze. Kwestya duńska zniewoliła Austryę do działania wespół z Prusami; w miarę zaś jak się zbliża pora rozwiązania tej kwestyi, nie może już być mowy o niewzruszonem utrzymaniu tego przymierza, choćby zewnętrzne onego formy zachowano. Silne przeciw niemu wystąpienie obcych państw musiałoby mu dodać siły; oględność ich osłabia je, zmniejszając niebezpieczeństwa mu zagrażające. Przymierzowi temu chciano by podłożyć z jednej strony ideę narodowości niemieckiej, z drugiej ideę konserwatywną, a opiera się ono jedynie i wyłącznie na interesie, i dla tego ma o tyle tylko trwałość, o ile interes obu państw je składających wymagać tego będzie. Rozchwiać się ono musi z chwilą, w którejby inne państwa europejskie nie oparły się stanowczo wygórowanym żądaniom Prus, bo wtedy Austrya byłaby zmuszoną żądania te powstrzymać. Przymierze austryacko -pruskie jakkolwiek mdłe i chwiejne, jest jedyną obecnego położenia podstawą. Nigdzie bowiem indziej nie dostrzegamy polityki sięgającej choćby jutra, nigdzie indziej nie widzimy wskazanego kierunku, którym by szły rządy z świadomością celów.
