Zawieszenie broni w Danii jest prawdziwie wróżbą pokojową, ale panuje tu mniemanie, że przy pierwszych naradach o pokój objawiają się trudności pochodzące ze sprzeczności widoków i dążeń nie tylko stron wojujących, ale i neutralnych. Dwóch tam może myśli nie będzie zgodnych z sobą. Prusy przodując w wojnie, zechcą także w układach pokojowych przewodzić, a wątpliwość zachodzi, czy w nich zawsze w zgodzie z Austryą pozostaną. Sobie zgnębienie Danii przypisując, największe ofiary poniósłszy, zechcą w roli zwycięzcy do narad konferencyi przystąpić. Wprawdzie w przeszłym tygodniu ministrowie angielscy przybrali ton, który u tutejszego gabinetu rodził przekonanie, że acz niechętnie, Anglia ujrzy się jednak zmuszoną do wyjścia z nieczynności, w razie gdyby przedstawienia jej przystępu nie znalazły. Wojna i pokój zawieszone były na włosku. Hr. Goltz przestrzeżony pospieszył do Kolonii do króla. Można mniemać, że ostrzeżenia te wpłynęły na gabinet berliński do przyjęcia zawieszenia broni, lecz zapewne nie wstrzymają go od stawiania warunków, które jedynie mogłyby zaspokoić Niemcy. Francya wystąpi na konferencyach w postawie pojednawczej, lecz dwuznacznej i zechce się w równowadze utrzymać. Popierając prawa narodowości, a oraz przemawiając za traktatami i chcąc wszystkim względom dogodzić, wszystkie może obrazić jak się to już nie raz stało. (...) Przyjęcie przez Danię jednomiesięcznego zawieszenia broni zostało, że tak powiem, zdobyte przez Anglię. Wywołało to spory w gabinecie kopenhagskim, w legacyi duńskiej w Londynie i między Duńczykami w Paryżu. Popularność króla Duńskiego nie mało na tem straciła. Kiedy królowa Wiktorya i jej gabinet poświęcają Danię dla Niemiec, parlament i opinia angielska oświadczają się żywo za Danią. Manifestacya parlamentu obraziła królową i odnowiła pogłoski o jej abdykacyi, co się jednak zapewne nie sprawdzi. Potęga wolności i opinii publicznej jest ostatecznie czczą władzą.
