Rozporządzeniem świeżo wydanem przez c. k. Ministeryum skarbu zakazany został wywóz broni i amunicyi przez Galicyę i Bukowinę do Polski i Rosyi. Rozporządzenie to łącznie z rozporządzeniami rządu namiestniczego galicyjskiego względem zakazu sprzedaży broni i amunicyi w Galicyi, obok policyjno-wojskowych patroli ku granicom Królestwa Polskiego i aresztowania osób napotykanych w drodze do Królestwa przekonywają, że Austrya lubo nie bezpośrednio działa przeciw powstaniu polskiemu, wszelako przedsiębierze to wszystko, co powstaniu temu może być przeszkodnem. Że Austrya nie przystąpiła do traktatu rosyjsko-pruskiego, dla zawarcia którego wysłany był jenerał Alvensleben do Petersburga; że następnie okólna nota rosyjska o powstaniu polskiem rozesłana zagranicznym rządom, nie była w Wiedniu wręczoną; to wyświeca różnicę, jaka zachodzi w polityce pruskiej i austryackiej względem Rosyi. Jak w Prusiech nie tylko ku Polakom niechęć, lecz względy polityki wewnętrznej i zewnętrznej dyktowały działanie niemal zaczepne przeciw powstaniu, lubo nie przekraczającemu granic pruskich, tak w Austryi nie sympatya dla tego powstania, ale stosunki do Rosyi i względy na bezpieczne wewnętrzne położenie kazały ograniczyć się do takich tylko środków, jakie zwykle przedsiębranemi były, ilekroć chciała Austrya zachować się neutralnie. Prawda, że neutralność ta idzie zawsze na korzyść Rosyi, bo pozbawia powstańców środków walczenia w kraju zamkniętym dokoła, lecz daleki to jeszcze stosunek od tego, jaki Prusy obrały. Według bowiem zapewnień otrzymanych z Berlina, umowa między Rosyą a Prusami zawarta zastrzega, że wojsko rosyjskie może przechodzić przez territorium pruskie bez złożenia broni i operacye swoje przedsiębrać z territorium pruskiego, a nawet na wezwanie komend rosyjskich wojsko pruskie ma działać przeciw powstańcom czy to w granicach swoich, czy nawet w krajach polskich pod panowaniem rosyjskiem.
