Listy z Warszawy z 22go t. m. przez nas otrzymane, donoszą nam, iż bezrząd moskiewski usiłuje tam ciągle terroryzować ludność coraz nowemi bezprawiami. Gdy dawniej oficerowie, żołnierze i policyanci chwytali na ulicach po większej części młodych ludzi, czasem w bardzo wielkiej liczbie, rewidowali ich i więzili; gdy następnie napady te i tłumne aresztowania wykonywali na wszystkich bez różnicy wieku mężczyznach; teraz prócz mężczyzn Moskale napadają, zatrzymują i rewidują kobiety. Napady te brutalskie barbarzyńców na niewiasty nie mają po większej części innego celu prócz prześladowania. Uwięzienie i rewizye po domach są również częste. Cytadela przepełniona, chociaż transporta więźniów na Sybir i w głąb Rosyi co kilka dni odchodzą. Od 19go t. m. – w którym to dniu, jak wiemy, Moskale zamordowali przed cytadelą przez powieszenie dwie ofiary, aż do 22go t. m. nie spełnili żadnego publicznego mordu. Natomiast mamy wiadomości, iż Murawiew Wieszatiel kazał zamordować publicznie dwie nowe ofiary, w objętem pod swój ucisk województwie Augustowskiem. W d. 12 t. m. umordowali Moskale przez powieszenie ś. p. Antoniego Byszewskiego w miasteczku Wyłkowyszkach w powiecie maryampolskim, a 14 t.m. śp. Piotra Sawę w miasteczku Szakach w tymże powiecie. Po ich zamordowaniu ogłoszono wyrok w Kuryerze Wileńskim z 20 t. m., w którym powiedziano, iż przez sąd wojenny uznani zostali winnymi: urzędnik Byszewski „znajdowania się w bandzie powstańczej jako pomocnik dowódzcy, a nadto próbował zastrzelić szeregowca, który go ścigał”; „szlachcic zaś Sawa uznany został winnym, iż pomagając Byszewskiemu, ukrywał go w domu i naznaczył dom swój za punkt zborny”. Nie powiedziano w owym wyroku, na jakich dowodach uznani zostali tego winnymi; nie wspomniano nawet o własnem zeznaniu, jakkolwiek takowe torturą wymusić było można.
