Lord Bloomfield do hr. Russella. (Wyjątek listu)
Wiedeń 26 lutego 1863. Dowiedziawszy się, że książę Grammot wręczy br. Rechbergowi projekt noty mającej być przesłaną do Berlina w przedmiocie sprawy polskiej i polityki, jaką zachowują Prusy wobec teraźniejszego powstania, odwiedziłem JEks. dziś po południu, który następne dał mi wyjaśnienia co do propozycyi rządu francuskiego. Hr. Rechberg zapytał mnie naprzód, czy nie mam mu co udzielić. Odpowiedziałem, że W. Wys. nie pisałeś mi nic w tym przedmiocie, i że jedno mu tylko powiedzieć mogę, to jest, iż otrzymałem przed kilku dniami telegram zawiadamiający mnie, iż rząd Jej Kr. Mości uważa, że Austrya postąpiła mądrze, unikając porozumiewania się z Prusami w sprawie polskiej. JEks. rzekł mi wtedy, że projekt noty przesłanej z Paryża ułożony jest w wyrazach bardzo uprzejmych, lecz że niepodobnem jest Austryi należeć do niego, pomimo jej gorącej chęci połączenia się z Anglią i Francyą, że odmówiła Prusom przystąpienia do konwencyi wojskowej zawartej z Rosyą, i że z swej strony obrała drogę zupełnej niepodległości, co uważa za najlepszy sposób strzeżenia interesów Austryi i utrzymania pokoju w Europie; lecz podczas gdy zachowuje wszelkie swe zobowiązania międzynarodowe, zastrzega sobie prawo zmienienia postawy, gdyby było dla niej z korzyścią to uczynić. Gdyby przystąpiła do noty równobrzmiącej, która jej była zaproponowaną, powiedziano by, że Austrya obrała politykę interwencyi, czego postanowiła nie czynić. Chce ona przeciwnie zachować zupełną niepodległość działania i nie wiązać się żadną ogólną zasadą, jaka odznacza zaproponowaną notę. JEks. mówi, że gdyby zamierzano zastosować do Polski zobowiązania przyjęte przez mocarstwa w r. 1815, dla czegóż by nie miano nalegać na wykonanie wszystkich warunków z owej epoki. JEs. wystosował depeszę do ks. Metternicha w której wyłuszcza powody gabinetu austryackiego co do odrzucenia propozycyi Francyi. Będzie ona przesłaną jutro, a ten sam kuryer wręczy odpis tej depeszy, którą hr. Apponyi wręczy Waszej Ekscelencyi.
