Pół wieku już dobiega, jak zawód swój pisarski rozpoczął Aleksander hr. Fredro. Geniusz jego podniósł u nas komedyę do nieznanej przedtem w piśmiennictwie świetności, a cały naród uznaje dziś jednogłośnie zasługi jego położone dla sceny narodowej. Z tego powodu p. Miłaszewski, dzisiejszy dyrektor teatru polskiego poczuł się ze stanowiska swego do obowiązku uczynić inicyatywę celem uczczenia uroczyście pięćdziesiątletniego pisarskiego jubileuszu nestora sztuki narodowej. Na wczorajszem tedy wieczornem towarzyskiem zebraniu u siebie w gronie literatów, artystów i obywateli miejskich wniósł, ażeby jako hołd czci narodowej wybić kosztem powszechnym medal i dzień uroczystego wręczenia jubilatowi tegoż medalu uświetnić zarazem przedstawieniem teatralnem złożonem ze stosownie dobranych scen charakterystycznych z jego komedyj. Wniosek ten p. Miłaszewskiego poparli gorąco znajdujący się w tym zebraniu pp. Wincenty Pol, prof. Lipiński, Stanisław Piłat, tudzież inni obecni, zgadzając się w tem, że kiedy naród wybił medal na uczczenie zasług Kopczyńskiego, który mu dał gramatykę, na uczczenie zasług Tadeusza Czackiego, który mu dał szkoły, Lindego, który skarby języka ujął i przechował w słowniku, słusznie należy uczcić podobnież zasługi Aleksandra hr. Fredry, którego dzieła zastępowały u nas miejsce gramatyki, słownika i szkoły w najgorszych czasach, kiedy nasz język i narodowość najbardziej były upośledzone, a w braku szkół i instytucyj narodowych, scena ojczysta utrzymywała czystość języka i uczuć narodowych. Postanowiono tedy jednogłośnie podać natychmiast prośbę do wys. władz rządowych o dozwolenie zebrania drogą składki krajowej potrzebnego funduszu, tudzież złożenia komitetu, któryby się zajął wykonaniem całego przedsięwzięcia.
