Kraków 19 grudnia. Jedenaście miesięcy właśnie mija jak trwa powstanie i walka w Polsce. Przez jedenaście miesięcy Moskwa natężała wszystkie swoje siły i wszystkie zasoby barbarzyństwa, a mimo tego walka trwa dalej. Skoncentrowała ona do Polski wszystkie swe wojska rozporządzalne, Wprowadziła je w bój, użyła nie tylko wszystkich środków wojennych, lecz pozwoliła wojskom swym deptać wszelkie prawa szanowane na wojnie, pozwoliła im rabować, dobijać rannych, napadać na spokojną ludność, palić dwory, wsie i miasteczka, niszczyć kraj ogniem i mieczem aby przerazić naród; użyła i zużyła wszystkie środki terroryzmu, okrucieństwa i srogości, postawiła szubienice na wszystkich ulicach Warszawy, na rynkach wszystkich miast polskich, krwią rozstrzeliwanych publicznie zbroczyła bruk wszystkich placów, uwięziła do sto tysięcy ludzi, kilkanaście tysięcy wywiozła to do min sybirskich, to do rot aresztanckich i podziemnych więzień, to na deportacyę w głąb Rosyi i tych ostatnich bez żadnego nawet pozornego sądu i śledztwa i bez żadnego zarzutu; zasekwestrowała majątki kilkunastu tysięcy obywateli, zrabowała i spaliła kilkaset domów i wiosek, podburzyła ciemne tłumy dzikich rozkołów na Inflantach i na Litwie, gromady hajdamactwa na Ukrainie i Wołyniu by mordowali oświeceńsze klasy, grabili ich własność; chcąc obalić naród, usiłowała wywrócić wszystkie podstawy społeczeństwa; cały kraj niszczy coraz nowemi kontrybucyami; uczyniwszy wszystkich solidarnie winnymi, chwyta i karze jednych za drugich; tysiącznemi, najsroższemi ukazami skrępowała nie tylko wszelkie życie publiczne, lecz życie prywatne i domowe, oddała całą ludność na łaskę i niełaskę żołnierzy i policyantów, słowem, natężyła ucisk do niesłychanego stopnia,-a mimo tego wszystkiego powstanie i walka trwają ciągle. Walczy ciągle owa, jak ją nazywa „garstka wichrzycieli", bo widocznie w owej garstce jest cała ludność Polski.
