Dnia 15 września 1863 r. Sokołowski („Iskra”), nocując z oddziałem, liczącym 250 strzelców, 100 kosynierów i 50 kawalerii, został powiadomiony, że Rosjanie w sile dwóch kompani piechoty, 160 dragonów i seciny kozaków pod dowództwem pułkownika Bentkowskiego pociągnęli od Ossy ku Węgleszynowi.
Sokołowski postanowił ich zaatakować. W tym celu ruszył przez Bugaj i Lasochów ku Zarzycom, spodziewając się uprzedzić nieprzyjaciela. Jednak Rosjanie szybkim marszem zdołali ujść i zatrzymali się w Małogoszczy, gdzie wzmocnieni zostali znacznymi posiłkami. Powstańcy, stanąwszy w Zarzycach dla koniecznego wypoczynku. Mimo wiadomości o powiększeniu się sił przeciwnika, ruszyli nań ku Małogoszczy i już między godziną 17.00 a 18.00 bili się z dwakroć liczniejszym nieprzyjacielem.
Walka, w której młody żołnierz utrzymywał wzorowy porządek i bił się mężnie. Walka trwała przeszło godzinę. Cofnięcie się kosynierów podczas ostatecznego ataku wpłynęło na niekorzyść oddziału i spowodowało decyzję dowódcy do cofnięcia się. Straty Sokołowskiego polegały głównie na 30 kosynierach, wziętych do niewoli, gdy przedwcześnie uchodzili z pola. Rosjan poległo 30 i tyluż było rannych. Po stronie polskiej poległ między innymi oficer kawalerii L’ Oiseau.