Major Józef Rucki, objąwszy dowództwo nad oddziałkami uformowanymi przez Brzozę, Skawińskiego, Gembskiego i Michała Witkowskiego przez kilka tygodni, nie ruszając się z okolicy, powiększał oddział, który w połowie czerwca 1863 r., powiększony jeszcze częścią rozbitków spod Sobolewa przyprowadzonych przez Zygmunta Koskowskiego, doszedł do liczby 600 ludzi. Dopiero 1 czerwca 1863 r. Rucki rozpoczął poruszanie się po województwie i tegoż dnia wszedł z muzyką Koskowskiego na czele do Chełma. Następnie ponownie przez dłuższy czas przerzucał się z miejsca na miejsce, oddając Wasiutyńskietnu dowództwo nad oddziałkiem Koskowskiego, któremu jego ludzie zarzucali ucieczkę pod Sobolewem. Na wiadomość o zamierzonej wyprawie Wysockiego, ruszył Rucki nad Bug, aby zajęciem Rosjan na tyłach ułatwić Wysockiemu wkroczenie na Wołyń.
W czasie zbliżania się nad Bug wysłał tak dla rozerwania sił rosyjskich i odwrócenia od siebie uwagi, jak dla wypróbowania energii owej kawalerii — dwa rekonesanse, jeden pod dowództwem rotmistrza Niedźwiedźkiego w 20 koni, a drugi w 12 koni pod komendą porucznika Ottona, niedawno przybyłego z zaboru austriackiego do oddziału. Porucznik Otto z powodów usprawiedliwionych nie mógł alarmować Krasnegostawu, za to zajął się przywracaniem porządku ze strony włościan w Hrubieszowskim. Natomiast Niedźwiedzki zaalarmował Lublin w czasie, gdy właśnie obok miasta przesuwał się Rylski w sile 18 członków żandarmerii, ranił kilkunastu żołnierzy i napędziwszy załodze strachu, tak, że przez trzy dni stała pod bronią, odwrócił baczność jej od głównej siły Ruckiego.