W zamiarze uderzenia na załogę w Białej, będącą w liczbie 500 żołnierzy pod dowództwem generał majora Grigorija Mamajewa, zebrał Roman Rogiński koło siebie około 80 powstańców, z którymi ustawiwszy się na probostwie, oczekiwał zapowiedzianych posiłków. Mamajew, przestrzeżony o gotującym się napadzie, już o godzinie 21.00 wieczorem ustawił całą załogę na rynku. Rogiński, nie doczekawszy się znikąd zwiększenia oddziałku, postanowił opuścić miasto i o godz. 1.00 w nocy zuchwale przedefilował przed wojskiem, nie zaczepiając go i nie będąc zaczepiany.
Dopiero gdy garstka straceńców dotarła miarowym krokiem do końca miasta, opamiętał się generał major Mamajew i rzucił secinę kozaków za Rogińskim, lecz ten, zatrzymawszy oddziałek, kazał swoim 11 strzelcom — bo więcej broni palnej nie było — wziąć kozaków na cel i kozacy uciekli. Jednakże niebawem wrócili, przez całą milę aż do wsi Rozkoszy uwijając się koło oddziałku i rażąc nieszkodliwym ogniem. W Rozkoszy zszedł się Rogiński z księdzem Rozwadowskim i Baltazarem Wolaninem, wiodącymi 300 ochotnika.
Przenocowawszy w Rozkoszy, zwrócił się Rogiński na południowy wschód ku Zalesiu w celu połączenia się z oddziałem Kazimierza Bogusławskiego, którego jednak nie znalazł. Pod Zalesiem zatrzymał się chwilę celem zburzenia mostu na rzece Cnej. W trakcie tej czynności przejeżdżał z Brześcia z pocztą Czerkasow, wyższy urzędnik kancelarii namiestnika. Rogiński zatrzymawszy pocztę, Czerkasowa położył trupem, a ważne papiery znalezione przy nim zabrał. Ze Zalesia udawszy się do Tuczny, połączył się tu z oddziałem Nęckiego, idącym z Kodnia oraz Leopolda Czapińskiego i Aleksandra Szaniawskiego z Łomaz. Wzmocniony do 500 ludzi, pomaszerował Rogiński do Janowa, gdzie 26 stycznia 1863 r. zabrał konie z tamtejszej stadniny i uformował oddział 70 jazdy pod komendą Adama Radowickiego. Z Janowa poszedł na Białą, którą zajął 30 stycznia po opuszczeniu miasta przez Grigorija Mamajewa.