To chwila dla milionów żołnierzy przełomowa. „Personal szpitali i ambulansów (lekarski, duchowny i administracyjny) jest neutralny, o ile jest czynnym i o ile są ranni potrzebujący jego pomocy.” (…) Ranni, bez różnicy narodowości będą zebrani i pielęgnowani (…) Dla szpitali, ambulansów i ewakuacyi przyjętą będzie jednakowa chorągiew, obok której powinna być umieszczona chorągiew narodowa (…) Personal używający neutralności mieć będzie naramienniki, którego rozdawnictwo należeć będzie do władz wojskowych. Chorągiew i naramiennik zawierać będą krzyż czerwony w białem polu” – to tylko fragmenty I konwencji genewskiej. To efekt wieloletniej pracy Henriego Dunanta. Pochodzący z rodziny kupieckiej Szwajcar dzieło swego życia rozpoczął w dniu bitwy pod Solferino 24 czerwca 1859 r. Dunant znalazł się przypadkowo na polu niezwykle krwawego starcia między Francją i Piemontem a Austrią. Na pobojowisku pozostało kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy. Dunant namówił kilka miejscowych, by pomóc rannym na polu bitwy nie zważając na to, po której stronie walczyli. To dam ukuł hasło „tutti fratelli” – „wszyscy braćmi”. Szwajcar nie poprzestał na jednorazowym działaniu opublikował książkę „Wspomnienia Solferino”, która zdobyła duży rozgłos w Europie. Wsparł go wówczas m.in. Wiktor Hugo. Dunant proponował m.in. utworzenie w każdym kraju komitetów, które miały przygotować na czas wojny sprzęt medyczny i personel. W 1863 r. w Genewie uformował się Komitet Pięciu do którego weszli też lekarze i prawnik. 29 października doszło do pierwszej konferencji z udziałem delegacji 14 państw i licznych obserwatorów. Wówczas to uchwalono powołanie narodowych komitetów i wspólny znak (czerwony krzyż na białym tle). Na drugim spotkaniu delegaci podpisali składającą się z 9 punktów konwencję. To ona dała początek całej serii ustaw. Warto dodać, że pierwszej konwencji nie podpisało Państwo Kościelne – uznając, że nie powinno zajmować się kwestiami dotyczącymi wojny oraz początkowo Austria, według której jej służby medyczne były wystarczające. W późniejszym czasie jednak dołączyła do konwencji, podobnie jak Anglia, USA.
