O ile się zdaje, nie ulega już najmniejszej wątpliwości że pokój ostatecznie będzie zawarty, jakkolwiek na posiedzeniu z 3-go Izba Gmin (Folksthing) w Kopenhadze przyjęła wniosek oświadczający, że nie można wcale domniemywać się o uznaniu polityki rządu, z milczenia jakie zachowuje Reichsradt o układach pokojowych. Nordd. All. Ztg. dosyć słuszną robi uwagę, że za pomocą tej uchwały prawdopodobnie stronnictwo postępowe w Kopenhadze, chce zasłonić swój odwrót. Dzienniki berlińskie z 7-go zamieszczają tekst francuzki i niemiecki przedwstępnych warunków pokoju, przekonywający że Botshaiter wiedeński był dobrze powiadomiony. Pierwszym artykułem król duński zrzeka się wszystkich swych praw do księstw Szlezwickiego, Holsztyńskiego i Lauenburgskiego na korzyść króla Pruskiego i Cesarza Austrjackiego, zobowiązując się na uznanie wszystkiego cokolwiek monarchowie ci postanowią względem tych księstw. Drugi artykuł dotyczy części terytorjum Jutlandji zachodzących na terytorjum szlezwickie i również ustąpionych, jak było powiedziane, z wyłączeniem m. Ripen. Art III brzmi jak następuje: Długi zaciągnięte na wyłączny rachunek królestwa duńskiego, lub też któregoś z księstw Szlezwickiego, Holsztyńskiego i Lauenburgskiego będą obowiązywać wzajemnie każdy z tych krajów. Długi zaciągnięte na rachunek monarchii duńskiej, będą rozłożone pomiędzy królestwem duńskiem z jednej strony, i ustąpionemi księstwami z drugiej, stosownie do wzajemnej proporcji ludności obu stron. Następujące długi wyłączają się od rozłożenia: 1) pożyczka zaciągnięta w Anglji przed rząd duński w miesiącu grudniu 1863 roku i która obowiązywać będzie tylko królestwo duńskie; 2) koszta wojenne poniesione przez mocarstwa sprzymierzone, których zaspokojenie księstwa wezmą na siebie.
