W tych dniach wyszła z druku rozprawa P. Nagórnego, pod nazwą „Kwestja wódki”. W broszurze tej Autor przywodzi różne prawodawstwa Europejskie, co do opodatkowania tego ważnego przedmiotu konsumpcji krajowej, podaje szczegółowo cyfry produkcji wódki i podatku, i wreszcie zastanawia się nad przebiegiem tej kwestji u nas. Rozprawa ta wiele nader zajmujących dla nas zawiera szczegółów. (…) Wczoraj w Teatrze Wielkim miało miejsce pierwsze przedstawienie Violetty przez Artystów naszej opery. Słyszeliśmy już ją, przed laty po Włosku, kiedy Panna Berini śpiewała w niej główną rolę, a bardzo niedawno widzieliśmy na scenie dramę, której treść posłużyła za osnowę do libretta opery, a mianowicie: La dame aux Camelias, gdzie Pani St.Marc tak zachwycała widzów. Pomimo jednak tych porównań, Panna Kwiecińska wyszła z nich szczęśliwie i wywiązała się z roli Violetty tak, jak nie spodziewaliśmy się nigdy. Znalazły się zapewne niektóre usterki i w śpiewie i w grze, ale od młodej poczynającej Artystki, zwłaszcza w tak trudnej roli i na pierwszem przedstawieniu więcej wymagać się nie godzi. Owszem powtarzamy, Panna Kwiecińska przeszła nasze oczekiwania i dowiodła, że obok talentu chce i umie pracować dla sztuki. Publiczność oceniła to i częstemi obdarzała ją oklaskami i przywoływaniem. (…) Kto ma obszerny ogród, a w tym ogrodzie rabaty poziomek, (a sądzimy że znajdą się tacy z czytelników naszych), niech wszystkie liście, kwiaty i wąsy, w chwili gdy takowe w pełnym są rozkwiciu, równo o kilka cali ponad ziemią obetnie, zlewając przytem grzędę silnie wodą. Najdalej za półtora, a nawet dwa miesiące, rośliny te znowu się okażą takiemi, jakiemi były przed obcięciem, ale już odtąd, niemal do samych przymrozków ciągle będą okryte kwiatem i jagodami, i tym sposobem zbiór poziomek przeciągnie się aż do późnej pory, w której już stają się osobliwością.
